یه روزهایی هم هست که از جنگیدن با زندگی خسته می‌شی. خودتو می‌کشونی گوشه‌ی رینگ اما زندگی دوباره با تمام توانش می‌افته روت. زور زندگی بیشتره، مجبورت می‌کنه دوباره سرپا شی و بجنگی. شعارش همینه «تا زنده‌ای بجنگ و زندگی کن.»

این جمله قشنگه ، میگه:

وقتی رنج تمام میشود ، روحی تازه میزاید
شبیه‌پرنده‌ایی‌که‌نخستین‌بارپرواز‌را‌میفهمد
• |.

اگه قابل حله شدنه، نیازی به نگرانی نیست.
اگه قابل حل شدن نیست، نگرانی فایده‌ای نداره
• |.

در یادم، محبوب‌ترین شخصی که تا کنون شناخته‌ام باقی می‌ماند، همین و بس.
دیگر نه امیدی دارم، و نه واهمه‌ای.

چجوری به آدم‌ها بفهمونم من باهاشون توی هیچ‌گونه مسابقه‌ای نیستم؟
چرا همه می‌خوان فقط یه چیزی از من برنده شن :)

‌
آدم‌ها فقط آدمند، نه کمتر، و نه بیشتر
اگر کمتر از آن چیزی که هستند نگاهشان کنی، آنها را شکسته‌ای، و اگر بیشتر حسابشان کنی، آن‌ها تو را می‌شکنند.
میان آدم‌ها، باید عاقلانه زندگی کرد...

خسته‌ای؟
اما هنوز ایستاده‌ای؛
و همین،
شکوهِ توست.

ما قوی می‌شویم از همانجا که ضعیف شده‌ایم و رشد می‌کنیم از همانجایی که زخم خورده‌ایم .

در اوایل رابطه فریب ظاهرِ مهربان، پر توجه و پر اشتیاق آدم‌ها رو نخورید، ذات و شخصیت واقعی در لحظه‌های بحران، در وقت خستگی و زمانی که انگیزه‌ای برای پنهان‌کاری نمی‌مونه خودش رو نشون می‌ده و درست همون موقعه که می‌فهمی: اون تغییر نکرده، بلکه فقط دیگه نیازی نمی‌بینه نقش بازی کنه...
⁰³.⁰⁷

شنیدن "خب فدای سرت"، وقتی دلت از درک نشدن پره، مثل بوسه‌ایه روی زخمی که ضدعفونی نشده.