وﻗﺘﯽ که زیاد ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﯼ ،
ﺣﺴﺎﺱ میشی،
حسود میشی،
ﭼﺸﻢ ﺩﯾﺪﻥ ﻧﮕﺎﻫﺎﯼ ﺑﻘﯿﻪ ﺭﻭ ﺑﻬﺶ ﻧﺪﺍﺭی،
چشم نداری ببینی ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﺎ ﺑﻘﯿﻪ ﻫﻢ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯنه،
ﻫﻤﺶ ﺍﺯﺵ ﺩﻟﮕﯿﺮو ﻧﺎﺭﺍﺣﺖ میشی،
مدام ﻧﮕﺮﺍنو ﺩﻟﻮﺍﭘﺴﺸﯽ و سوال جوابش میکنی،
اینا همش ﺍﺯ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺯﯾﺎﺩﻩ ،
اﻣﺎ ﺍﻭﻥ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻪ ﺩﯾﻮﻭﻧﻪ ﺷﺪﯾﻮ
ﺍﻟﮑﯽ ﺑﻬﺶ ﮔﯿﺮ میدی،زیادی ازش سوال میپرسی!!فکرمیکنه بهش شک داری،
اما تو فقط خیلی دوسش داری! :)

𝙒𝙚 𝙝𝙖𝙫𝙚 𝙩𝙝𝙚 𝙧𝙞𝙜𝙝𝙩 𝙩𝙤 𝙗𝙚 𝙘𝙧𝙖𝙯𝙮 𝙗𝙚𝙘𝙖𝙪𝙨𝙚 𝙩𝙝𝙚 𝙬𝙤𝙧𝙡𝙙 𝙤𝙛 𝙩𝙝𝙚 𝙬𝙞𝙨𝙚 𝙞𝙨 𝙛𝙪𝙡𝙡 𝙤𝙛 𝙡𝙞𝙚𝙨 𝙖𝙣𝙙 𝙗𝙚𝙩𝙧𝙖𝙮𝙖𝙡.

حــق داریم دیوونه باشیم چون دنــیای عاقلان پر از دروغ و خیانتــہ.

‌
اگه یکیو داری که هم دوستت داره،
هم می خندونتت، هم حرفاتو بهش میگی،
بدونِ قضاوت درکت می‌کنه، بغلت می‌کنه،
باهم دیوونه بازی می‌کنید،

تو واقعا خوشبختی ..

امیر بی گزند

.️.

‍ نوشته بود:
" بار عشق را باید انداخت بر دوش کلمات روزمره. مثلا "دیوونه چطوری؟" یک‌جور جمله‌ی عاشقانه است".
اما من گمان می‌کنم بار عشق را باید انداخت بر دوش رفتارها... پرسیدنِ حال آدم‌ها در بی‌وقتی، یا خریدنِ گل‌های بی‌وقت، یا بخشیدن چیزی که دوستش داری، یا ناگهان سر چرخاندن و تلاقی نگاه، یا ایستادن برای رسیدن ماشین و زل زدن به او تا دور و دور و دورتر شود.

آلما توکل

‏شما به سگ محبت کن به آدمم محبت کن،
بعد نتیجه میگیری کی حیوونه.

از وقتایی که بی دلیل ناراحتم متنفرم. این همه دلیل برای ناراحتی هست چرا مغزم یکیشونو پیدا نمیکنه که حداقل فکر کنم فقط افسرده‌م. نه هم افسرده هم دیوونه.

تو چهل سالگی عاشق و دیوونه باشی جالبه
وگرنه تو بیست سالگی همه عاشقن :).️

شما به سگ محبت کن، به آدمیزاد هم محبت کن، بعدش میفهمی کی حیوونه.

جدیداً آدم‌ها این حس‌ رو بهم می‌دن که باهاشون تو مسابقه‌ای به اِسم « کی از همه صبور تره؟! » قرار دارم و این دیوونه‌ام می‌کنه. من نمی‌خوام آدمی که صبور تره باشم. متنفرم از صبور بودن. مدت‌ها صبور بودم و تماماً اشتباه بود. تو مسابقه‌ای به اِسم « زندگی » جایی برای برنده‌ی مسابقه « کی از همه صبور تره؟! » نیست.

عاشق، رسوا
دیوونه ترینم من
کاشکی، بی‌تو
دنیا رو نبینم من