بعضی‌هامون خیلی بی‌رحمانه داریم یه دردهایی رو تحمل میکنیم، دردهایی که خیلی بزرگ‌تر از قد و قواره ماست، هیچوقت حق انتخابی براشون نداشتیم، زورشون خیلی بیشتر از لبخندهامونه، دردهایی که هر بار از خودت میپرسی چرا من؟ و هر بار جوابی که هیچوقت پیداش نکردی و غمگین‌ترت میکنه.

عصبانیتم کوتاهه، سطحیه میپره میره، ولی اگه دلخور بشم؟ نه داد میزنم، نه میرم، نه توضیح میدم فقط آروم عقب میکشم و اونجا جاییه که دیگه هیچی مثل سابق نمیشه.

توو یه نقطه‌ای از زندگی، آدم‌هایی سر راهت قرار میگیرن که نشونت میدن عشق دقیقا باید چه شکلی باشه و طوری که تا به حال ندیدی؛ هر لحظه با تو رو عزیز میشمرن— و یه جورایی اونجاست که تازه از خودت میپرسی؛ چرا قبلش این همه وقت و علاقه‌م رو پای آب دادن به چند تا گیاه‌پلاستیکی هدر دادم؟

من به شدت فتیش آدم اصیل دارم ، کسی که هول نیست ، هرز نمیپره ، متعهده ، آداب معاشرت بلده و سعی میکنه درست رفتار کنه ، این چیزای ساده سخت نیست ولی خوب کم شده ، خیلی کم ...

نمیدونم این چه داستانیه که یسری آدم‌ها تا وقتی تحویلشون نگرفتی میپرستنت، همه‌اش پیگیرتن، همین که آدم حسابشون میکنی یا مثلا تحویلشون میگیری انگار براشون عادی میشی، حالا دیگه برات قیافه میگیرن.

ولی از من میشنوید هیچوقت کسی رو مجبور به انجام‌ کاری نکنید، حالت رو نمیپرسه؟ نپرسه، نمیاد ببینتت؟ نیاد، نگرانت نمیشه؟ نشه، رفتار آدم‌ها وقتی با ارزشه که از ته دلشون باشه نه از سر زور و اجبار.

آدم یهو از خودش میپرسه “مگه من چی کم دارم؟” و حس می‌کنه قلبش چروکیده و پر از تَرَک شده…

تو به همون اندازه که خوشحالم کرده بودی، ناراحتم کردی و من تصمیم گرفتم نوشتن برای تو رو متوقف کنم، میخوام اعتراف کنم که تو بهم حس بدی دادی، گیجم کردی، باعث شدی فکر کنم آدم ساده‌ای‌ام، شاید هم پر از ایرادم و نباید مهربون باشم؟ ولی هیچوقت ازت نمیپرسم چرا؟ دلیلش رو نگه دار مال خودت، من میرم و خودم رو تغییر میدم، برای بار هزارم بهم ثابت شد خوب بودن جواب نمیده، شایدم میده و تو لیاقتش رو نداری، نمیدونم.

The worst part about being strong is that no one ever asks if you're okay

بدترین قسمت درمورد قوی بودن اینه که
هیچکس هیچوقت نمیپرسه خوبی یا نه

از من میپرسی بگرد دنبال کسی که مسئولیت پذیره و مسئولیت قبول میکنه، مسئولیت دوست دارمی که میگه، مسئولیت قولی که میده، مسئولیت حرفی که میزنه، مسئولیت حال کسی که کنارشه، مسئولیت اشک‌هایی که میریزه، مسئولیت دستی که میگیره.