خون دل خوردن واقعی رو فقط مولانا خوب توصیف ‌کرده وقتی این شعر رو سروده:

در عشق تو خون دیده بارید بسی
جان در تن من ز غم بنالید بسی

آگاه نی ز حالم ای جان جهان
چرخم به بهانه تو مالید بسی

چگونه می توان طاقت آورد
بی علت زندگی را
بی تو،
و در خیال تو زیستن را ؟
من تو را " درد " دارم
و در هوای نبودنت
چو دیوانه ای سرگردان می چرخم
تا خورشید حسرت ،
غروب سردش را ،
بر تنم ببارد !!

#لیلا_حاجتمند

هوس #تُ را دارم...

در پیچ و خم نگاه عریانی #تُ
می چرخم؛
در بیراهه های دستهایی که
به جایی بند نیست؛

بگو آغوشت را چه کسی به غارت بُرده
که اینگونه؛
در هوس داشتنت می سوزم!

. .

کوچک تر از آنم بگویم مالِ من باشی
پرواز را از تو بگیرم، بالِ من باشی

من حولِ تو می چرخم و شاید که یک روزی
پیشانی ام مال ِ تو و اقبال ِ من باشی

پاییز هم آبستن اردی بهشتم بود
فرقی ندارد در کجای سال ِمن باشی

ای چشم ِ تو آماده باش بی پناهی ها!
دیروز نه، فردا نه، باید حال ِمن باشی

کم رو تر از آنم که حتی فکر می کردی
حالا جسارت! می شود که مال ِمن باشی؟

.

احساس تو چون طراوت باران است

 بر زخم شکوفه های گل درمان است

هر وقت که در هوای تو می چرخم

انگار نفس کشیدنم آساناست

یک لباسشویی ام

می چرخم

و هیچ ارانیومی غنی نمیشود

تهی می شوند

لباس ها

از بوی تنت

و من روزی از تهی شدن

هیروشیما خواهم شد

تو کدام گوشۀ زندگیم جا خوش کردی

که به هر طرف میچرخم

خیالم

آیینه گردانِ تصویرت میشود.

دلگرم میشوم

به تکرارِ گرمای لبخندت

و پر میدهم هر چه غم را...

حالا که رفته ای
هیچ راهی
مرا به جایی نمی برد
در حافظه ام می چرخم
همه کلیدها را گم کرده ام . . .

پروانه نیستم اما


سال‌هاست دور خودم می‌چرخم وُ


می‌سوزم.




رفتن‌َت در من


شمعی روشن کرده است انگار!

احساس تو چون طراوت باران است / بر زخم شکوفه های گل درمان است
هر وقت که در هوای تو می چرخم / انگار نفس کشیدنم آسان است . . .