وقتی متوجه میشی درونگرا و خجالتی بودنت هیچوقت شخصیت واقعیت نبوده، فقط پاسخ ناخودآگاهت به آسیب روحیت بوده.

Fall in love with taking care of yourself. Fall in love with the path of deep healing. Fall in love with becoming the best version of yourself but with patience, with compassion, and respect to your own journey.

عاشق مراقبت از خودت باش.
عاشق مسیر التیام عمیقت باش.
عاشق تبدیل شدن به بهترین نسخه از خودت باش.
اما با صبر، با شفقت و احترام به سفری که در پیش داری.

قلب شکستنی‌ست ، و من فکر می‌کنم حتی وقتی التیام می‌یابی ، هرگز همان کسی نیستی که قبلا بودی🫀

- کاساندرا کلر

♡

گاهی وقت‌ها هم سکوت علامت رضایت، حرفی نداشتن، خجالتی و یا درونگرا بودن نیست.
به دلیل نا‌امیدی از یافتن شنونده مشتاق و خوش‌فهمه.

بعضی‌ها رو نه از روی عشق، بلکه از روی زخم هامون انتخاب میکنیم، فکر میکنیم عاشقشونیم! ولی در واقع داریم زخمی رو تکرار میکنیم که هنوز التیام نیافته!

من معتقدم صدا زدن آدم‌ها با اسم شناسنامه‌هایشان کار چندان دلچسبی نیست! این اسم‌ها را دیگران انتخاب کرده‌اند!
باید ویژگی‌های آدم‌ها را فهمید و بعد جور متفاوتی صدایشان زد!
مثلا من تو را "التیام" صدا میزنم

“اگر انسان‌های التیام‌یافته گذشته‌ای دارن؛ پس انسان‌های ناخوش هم باید آینده‌ای پیش رو داشته باشن.”

مارگارت لیتل چقدر دقیق گفته:

‏آدم‌هایی که زخم‌های عمیق دارند، ممکن است زیبایی را بیش از دیگران احساس کنند، چرا که زیبایی، نویدبخش التیام است.

‏لازم نیست وقتی درد می‌کشی، لبخند بزنی
لازم نیست بگی "خوبم" وقتی که نیستی
احترام گذاشتن به احساساتت، اولین قدم برای التیامه

یه روز التیام پیدا میکنی؛ از همه‌ی اون چیزهایی که درموردشون حرف نمیزنی. همه‌ی اون وقت‌هایی که یه معذرت‌خواهی ساده هم نشنیدی، همه‌ی اون کلمات یا رفتارهایی که بهت آسیب زدن. از سایه‌ی اون ترس مسخره که هیچوقت قرار نیست «دوست‌داشته» بشی— التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی.