عشق هم چیز جالبیه.
سخته یکم، ولی جالبه.
مثلاً تو یکسری کارهای یکسان رو با یه عده انجام می‌دی.
غذا می‌خوری،سفر می‌ری،حرف می‌زنی،می‌خوابی،بیدار می‌شی،می‌خندی.
اما باز تهش می‌بینی که نه، همه‌ی این‌ها فقط با همون یه نفر بهت می‌چسبه.
فعل همونه، اما با دیگری انگار انجام‌پذیر نیست.

انقدر حرص حرف و حدیث‌هایی که پشت سرتون می‌زنند رو نخورید
به‌ قولِ جناب مولانا:

« او همه عیب تو گیرد تا بپوشد عیب خود »

از خدا بخواه آدم‌های خوش‌ذات را مقابل راهت بگذارد و تو را با آدم‌های خوش‌قلب هم‌مسیر کند که هیچ‌چیز از این مهم‌تر نیست که با انسان‌های درست و حسابی معاشرت کنی.
تو هرچقدر هم که اراده و تلاشت کافی باشد، همین‌که با آدم‌های اشتباه روبرو شوی؛ زمین می‌خوری! اما آدمِ درست تو را حتی اگر زمین خورده‌باشی بلند می‌کند و انرژی ناب حضورش تو را تا جایگاه‌های بلندتر و مقصدهای امن‌تر می‌رساند.
خدا کند در هر موقعیت و اتفاقی، با آدم‌های خوش‌ذات روبرو باشی و هرگز گذارت به آدم‌های اشتباه نیفتد.

#نرگس_صرافیان_طوفان

تو مثل خانواده ی منی.
هرچقدرم بینمون دلخوری و ناراحتی باشه یا که قهرمون طولانی بشه از حسی که بهت دارم چیزی کم نمیشم. و اینم میدونم هرچقدر بگذره دنیا بالا و پایین شه هیچ کس نمیاد که بتونه اون حسی که تو، توی وجودم زنده کردی رو به جوش بیاره. من تا انتها درگیر توام و تمام سختیاشو با رضایت به جون میخرم تو فقط دلگیر نباش، که بی تو من، من نیسم؛ یه قلب تو خالی ام.


. .

ولی گول نخورید؛ من خودم دیدم چشماش هم دروغ میگفتن

.࿐

من ۱۳ سالم بود نمی‌دونستم این وری دستشویی بشینم یا از اون ور بعد این اینجوری تا تهش بخونید حسابی جا می‌خورید...

وقتی قهوه میخوری از تلخیش لذت میبری اما وقتی بادوم میخوری اگه تلخ باشه میندازیش دور، چون از بادوم انتظار تلخی نداری، بحث؛ بحثِ انتظاره.

.࿐

ادامه، در ذاتِ زندگی نهفته است. اصلاً رَوند زندگی همین است، که ادامه دهی. زمین میخوری، بلند می‌شوی و ادامه میدهی. عزیزت میمیرد، بعد کمی مکث، ادامه میدهی. خسته می‌شوی، اندکی بعد ادامه میدهی. می‌ترسی، باز اما ادامه میدهی!
فارغ از انتخاب و توان، تا وقتی زنده‌ای، آنچه با تو همراه‌ست، ادامه است...

سید محمد مرکبیان-آغوشی برای یک سفر طولانی


. .

‏باگِ دوست‌داشتن فقط اونجا که طرف روحش هم خبر نداره که تو داری از کدوم کارا و حرفاش با دیگران حرص میخوری :)🤍

دلخوریه من این شکلیه که دیگه به چشمای اون آدم موقع حرف زدن نگاه نمیکنم.