ولی یه شبایی به خودت میای
می‌بینی باز داری برای چیزی که
قبلاً چند بار کامل پذیرفتیش و کنار اومدی
غصه میخوری :(

‏قدر زندگی در کنار خانواده تون رو بدونید! مخصوصا اونجاها که یکی صداتون میکنه: 
پاشو بیا سر سفره،
چایی میخوری برات بیارم؟
میوه میخوری؟

دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

آدم‌‌ در بزرگسالی یاد میگیره که گاهی دوستی‌ها منقضی میشن. تقصیر کسی هم نیست.
انگار عمرش تموم میشه و یواش‌یواش میمیره، بدون اینکه دلخوری‌ای پیش اومده باشه.

چقدر از آدمی که واضح حرفش رو میزنه خوشم میاد‌، انتظارش رو، خواسته‌ش‌رو، دلخوریش‌ رو.

اون دوره‌ای که توش تک و تنهایی، باشگاه میری، خوب میخوری و میخوابی، کلا روتین سالمی داری، رو خودت سرمایه گذاری میکنی و مجبور نیستی به کسی جواب پس بدی رو اصلا نباید بزاری از دستت بره.

آدما برای هم مثل کتاب هستند
تا به تهش میرسن
میرن سراغ یکی دیگه !
پس مواظب باش
پیش هر کَسی ورق نخوری...

کسی که دلخوری و گلایه‌اش رو مطرح میکنه با شما نمیجنگه، برای شما میجنگه، و روزی که بیخیال حرف زدن بشه اون روز مصادف میشه با روشن شدن روز شمار از دست دادنش.

‏زمین می‌خوری، بلند می‌شوی،
استخوان‌های شکسته‌ات را جا
می‌اندازی، با آستین‌ت اشک‌هایت
را پاک می‌کنی و ادامه می‌دهی.
ما از آدم بودن، هرروز همین روتین
را داشته‌ایم.....

خیلی مهمه که با انسان‌های درست و حسابی معاشرت کنی؛ تو هر چقدر هم اراده و تلاشت کافی باشه، همینکه با آدم‌های اشتباه روبرو بشی زمین می‌خوری!
اما آدمِ درست، حتی اگر زمین هم خورده باشی بلندت می‌کنه؛
امیدوارم که در هر شرایطی با آد‌م‌های خوش ذات روبرو بشی و گذرت به آدم‌های اشتباه نیوفته…