عزیزم… کدوم دشمن؟
اصلاً دشمنی وجود نداره،
دشمن که نقطه‌ضعفاتو بلد نیست…
دشمن که صدات رو وقتی می‌لرزه، نمی‌شناسه…
چاقوها همیشه پشت لبخند رفیقا قایم می‌شن.
اون‌قدری که از “دوست” ضربه خوردیم،
دشمن فقط یه شوخیه ترسناک بود…

یادمه یه روزایی بود که درد داشتم و همه میدیدن، اما حالا درد دارم و فقط خودم میبینم. شاید این همون نقطه‌ایه که اسمش رو گذاشتن "بزرگسالی".

از یه نقطه‌ای به بعد تصمیم گرفتم اونی نباشم همه کس و همه چیز رو درک میکنه و کنار میاد، الان فقط درک میکنم ولی کنار نمیام وظیفه من نیست که با همه چیز کنار بیام.

گاهی آنقدر از خودم دورم
که نقطه‌ای در آینه
برایم دست تکان می‌دهد.

- مهدی نظارتی زاده

♡

توو یه نقطه‌ای از زندگی، آدم‌هایی سر راهت قرار میگیرن که نشونت میدن عشق دقیقا باید چه شکلی باشه و طوری که تا به حال ندیدی؛ هر لحظه با تو رو عزیز میشمرن— و یه جورایی اونجاست که تازه از خودت میپرسی؛ چرا قبلش این همه وقت و علاقه‌م رو پای آب دادن به چند تا گیاه‌پلاستیکی هدر دادم؟

تو اون نقطه‌ی امنی که خودمو کشون کشون میارم که برسه بهت…

بهش گفتم؛ آمین، هرچی خیره همون پیش بیاد. برسیم به اون نقطه‌ی غیر قابل باوری که بگی‌م "کی فکرشو می‌کرد".

به قول محمود درویش :

در میان نبرد زندگی تو نقطه‌ی امنِ منی🫀

♡

حیفه آخه...
چجوری دلتون میاد آدمی که اون همه دوستون داره رو به نقطه‌ای برسونید که بابت دوست داشتن‌تون به خودش احساس بدی پیدا کنه؟

‏این که یهو یادم میاد تو میتونستی ولی نخواستی،
هرجا و توو هرنقطه‌ای که باشم دوباره عمیقاً ناراحتم میکنه.