نیاز به پیشونی‌ت داشتم که پیشونی‌م رو بچسبونم بهش و برای چند لحظه احساس کنم دیگه هیچ‌چیزی برای نگرانی وجود نداره‌.

خب میگی چیکار کنم؟
یقشو بگیرم بچسبونمش به دیوار بگم دوستم داشته باش؟
نداره دیگه ..
نداره ..
زور که نیست ..

دردو رنج مارو قوی تر نمیکنه، برعکس مارو خرد میکنه و از هم میپاشونه، چیزی که مارو قوی تر میکنه، تلاش ما برای چسبوندن تکه های شکسته شده ی وجودمونه.

وقتی شکستیش گه خور این نباش که کی تیکه هاشو چسبوند

میبینی یه عده خیلی مودی هستن؟
‏همینا ولی مجذوب ینفر خواهند شد که دیگه برای اون مودی نیستن! چون عمیقا دل میدن به دلش و کنارش اینقدر آرامش پیدا میکنن که اصلا اون شخصیت قبلی خودشون یادشون میره. اون آدم همونیه که راحت میشینی ترکش و سرتو میچسبونی به کمرش بدون اینکه به مقصد فکر کنی.

هر روز پا میشم تیکه‌هامو به زور میچسبونم به هم که تا شبو سر کنم
‏دوباره شب که میام بخوابم میبینم کلی از تیکه‌هام افتاده گم شده

I put my pieces back so beautifully that I can't help but thank people who broke me apart

انقدر زیبا دوباره تکه‌ های خودم رو به هم می‌چسبونم که هیچ کمکی ازم بر نمیاد جز تشکر از همه اونایی که منو شکستن :)

「♡」

یکی نوشته بود:

‏« دیگه نیاز نیست بیای تیکه‌های قلبمو به هم بچسبونی، تمومِ تیکه‌هاشو ریختم دور »

ولی یادت بمونه وقتی همه تنهات گذاشتن من هستم.
خودم میام بلندت میکنم بغلت میکنم حتی باهات گریه میکنم، بعد هم میگردم دنبال همه تیکه های شکسته شده قلبت و میچسبونمشون به هم.🫂

این جمله هارو بنویس، بچسبون به دیوار:
اگه تو به خودت احترام نگذاری، هیچکس بهت احترام نمی‌گذاره.
اگه تو خودت رو دوست نداشته باشی، هیچکس دوستت نخواهد داشت.
اگه تو برای خودت تلاش نکنی، هیچکس برات تلاش نمی‌کنه.
اگه خودت با خودت خوب رفتار نکنی، هیچکس باهات خوب رفتار نمی کنه.

. .