اتفاقا پرتوقع باشید، از این جهت که برای خودتون حد و مرز و فیلتر مشخص کنید و انتظارات به جا و مناسب با شرایطتون داشته باشید، آدمی که استانداردی نداره هم قدرش دونسته نمیشه و هم نادیده گرفته میشه.

به خودتون شانس دیدن آدمای جدید رو بدید
گوربابای آدمی که شانس با تو بودن رو داشته اما قدر ندونسته!

گور بابای آدمی که شانس با تو بودن رو داشته، ولی قدر ندونسته...

من از خودم معذرت میخوام برای تموم وقتایی که قدرم دونسته نشد، اما همچنان ادامه دادم.

من وقتی شرایط سخت می‌شه نمی‌رم؛ من وقتی می‌رم که ببینم تلاش‌هام به چشم نمی‌آد. وقتی می‌رم که ببینم هرکاری کنم باز کافی نیستم. وقتی می‌رم که بدونم ارزش کارهام دونسته نمی‌شه. وقتی می‌رم که بدونم قد من احترام گذاشته نمی‌شه. من وقتی می‌رم که بفهمم اندازه‌ای که برای من مهمه، برای طرف مقابل مهم نیست.

اگه کسی که بهت احترام نمیذاشته و قَدرت رو نمیدونسته از زندگیت رفته
اصلا خود خوری نکن این یه اتفاق خیلی خوبه تو زندگیت!.

همه آدما توقع دارن همیشه خوب باشی بگی بخندی و کنارشون باشی، ولی درک اینو ندارن که یه موقع هایی میشه که حتی از سایه خودت رو دیوارم متنفر میشی و فقط نیاز داری تنها باشی با هیچکس حرف نزنی و جواب هیچکسم ندی، هیچکس نمیفهمه شاید مشکلی تو زندگیت داری که گاهی وقتا ناراحتی، حوصله نداری و سردی، فقط فکر خودشونن که چجوری از تنهایی دربیان وقتیم که تایم ناراحت بودنت طولانی شه میگن اره یکی بهتر پیدا شده یا داره بیخودی ناله میکنه به نظر من خیلی خوب میشد که ادما ندونسته حرفی رو نزنن، زود قضاوت نکنن و بفهمن ما خودمونو نمیگیریم در اصل ما تو خودمون میریم.

والا وضعیت مایی که دونسته دل به آشنا سپردیم هم تعریفی نداره.

ندونسته دلمو به غریبه سپردم، اون غریبه رو ساده شمردم :)


. .

‏ببخشید، ولی دست از احمق بودن بردار، اون دقیقا میدونسته که داره چیکار میکنه، دقیقا میدونسته که چقدر بهت آسیب میرسونه، فرصت دوباره بهش نده، فقط آسیب‌هاتو بیشتر میکنی.