تو برنامه نویسی یه چیزی وجود داره به اسم «حلقه‌ی بینهایت».
که اگه چیزی وارد اون حلقه بشه،
تا زمانی که چیزی اونو وادار به وایسادن نکنه و از حلقه نندازتش بیرون، تا ابد تو اون حلقه می‌چرخه.
احساس می‌کنم تو همچین حلقه‌ای گیر افتادم و هیچی بیرون از اون منتظرم نیست...

محمد نمیدونم کی هستی ولی سربسته بگم خیلی قشنگ مینویسی:
🩶

چند راهکار برای مدیریت استرس:

- بپذیرید که رویدادهایی وجود دارند که نمیتوانید آنها را کنترل کنید.
- نفس عمیق بکشید، مدیتیشن کنید.
- در مورد نگرانی‌تان با جزئیات بنویسید.
- به دنبال حمایت اجتماعی باشید.
- برای مدتی از فضای مجازی و رسانه ها دوری کنید.
- زمانی را در طبیعت بگذرانید و از ورزش کمک بگیر.


. .

توی کتاب دروغگویی روی مبل یه جاش میگه که:

«به گونه‌ای زندگی کنید که پنج سال بعد با
افسوس به پنج سال گذشته‌ی خود نگاه نکنید.»

اینو یه جایی بنویسید که هر روز بخونیدش:)

اگه به آدمای اطرافتون حسادت میکنه شبیه مولانا براش بنویسید:
"مطلب تویی
طالب تویی
هم منتها
هم مبتدا"
همینقدر خلاصه :))

اگه به آدمای اطرافتون حسادت میکنه شبیه مولانا براش بنویسید:
"مطلب تویی
طالب تویی
هم منتها
هم مبتدا"
همینقدر خلاصه، مخشو میزنید =))

. .

شما هی می‌نویسید که وای اگه فلانی (داریوش، گوگوش و..) بمیره باید چیکار کنیم؟
‏فلانیِ من دقیقاً فرامرز اصلانی بود.

اونجا که جبران خلیل جبران میگه:
“برای همه مینویسیم که فقط یک نفر بخواند.”

You stand on the threshold of a chat , but you don't write ... .

در آستانه چت می ایستی ،
اما چیزی نمی نویسی ...

.࿐

‌‌
بیا
بنویسیم
روزگار
قاتلِ
امیده
ولی
ما
میدونیم
شب
تار
آخرش
سپیده
‌‌‌

. .