ذکر سجود نمازم شده

کربلا میخوام ابالفضل...

میگفت : وقتی آب خوردی بگو :

یا حسین (ع) ....

ولی روزهای ماه رمضون که اب میبینی و نمی توانی بخوری ...

وقتی تشنه شدی ارام زبر لبت بگو :

یا ابالفضل عباس (ع) ....

از آفتاب بی بهانه،

می درخشد در غروبی،

یادم آرد کربلا را،

دشت خونین بلا را،

ظهر غمگین گرم و خونین،

لرزش طفلان مسکین،

لشگری آورده بالا ،

تیغ ها و نیزه ها را،

یک نفر ایستاده تنها ،

وا حسینا وا حسینا،

حرمله تیری کشیده،

من چه می گویم خدایا،

کو ابالفضلت حسین جان،

سوخت این جان سوخت این جان،

باز خونها قطره قطره،

مشک هایی پاره پاره،

یک گلو از نا بریده،

ناله های زینبیه،

خیمه ها آتش کشیده،

عمه از قامت خمیده،

وا سکینه وا سکینه،

وندرین صحرای سوزان،

می دود طفلی سه ساله،

دل شکسته پای خسته،

تشنه ها را از درون آتش کشیده،

نیزه و سرهای بریده،

شعله ها در هم رمیده،

یک قیامت آفریده ،

سینه ام از غم تپیده،

اشک هایم صف کشیده،

این حماسه شور در من آفریده،

کربلا ای کربلا دشت بلا،

آه ای ظهر غمگین گرم و خونین،

میرسد صوتی حزین،

میرسد آیاتی رسا،

از فراز نیزه ها،

از میان سرهای بریده ،

دو لبش از هم تنیده،

تازیانه کرده زخمی صورتش،

پس کجا مانده بقیه پیکرش،

کو علی اکبرش ،

کو علی اصغرش،

کو آن طفل سه ساله،

در بیابان در خرابه،

خون چکیده از دوپای نرم او

،شد پدر تنها میان چشم او،

این تحمل کی کند طفلی سه ساله

،ضربه های تازیانه،

من چه میبینم در این صحرای خونین،

خاندان عصمت است این،

این قلم اتش گرفته،

شعر من ماتم گرفته،

روح من بلوا گرفته،

واژه ها معنا گرفته،

باز آفتاب در غروبی سرخ و پغمگین ،

یادم آرد کربلا را،

دشت خونین کربلارا.

غریبه، چون که ما عاشقش نشدیم
غریبه، بنده ی لایقش نشدیم
غریبه، رهرو صادقش نشدیم

امون ز غفلت، امون ز تهمت
از دست ما تو غیبتِ حضرت حجت

گناه شد عادت، غیبت عبادت
جالب اینه گذاشتیم سر خدا هم منت

هر جا ریا شد، به اسم خدا شد
همه دکان وا کرده ایم، حتی تو هیئت

چیو ببینه؟ دل سیاهو یا رو زبون
اللهم الارزقنا شهادت

از امر به معروف ترسیدیم
حاجی و دور شیطان گردیدیم
همسایه یتیم و سیر خوابیدیم
ما به زمین خورده خندیدیم

خدا... نفهمیدیم خدا... نفهمیدیم


خدایی خدا غریبه، خدایی خدا غریبه

غریبه؛ چون که راحت گناه کردیم
غریبه؛ به نامحرم نگاه کردیم
غریبه؛ نامه فقط سیاه کردیم


فروختیم ایمان، خریده ایم نان
خاک می خوره به روی طاقچه هامون قرآن

سحر نه حالی، نه خمس مالی
اسممون هم گذاشتیم عبد شاه مردان

شیعه ی حرفی، آدم برفی
هنوز نمک نخورده می شکنیم نمکدان

یه پا تو محراب، یه پا لب آب
روبروی عکس شهید، عکس شهیدان

بگو خدا غرق امیدم کن
بی خریدارم خریدم کن
پیش حسینم قبولم کن
نذر ابالفضل رشیدم کن

خدا... شهیدم کن، خدا... شهیدم کن


خدایی خدا غریبه، خدایی خدا غریبه

غریبه؛ که دوسش داریم واسه حاجت
غریبه؛ می پرستیمش واسه جنت
غریبه؛ که به تنهایی کرده عادت


تو راه پاکی زدیم به خاکی
چه عاشقی، چه مجنونی، چه سینه چاکی

جای حرم کیش، جای پرچم دیش
چه ساده بر مقدسات، میشه هتاکی

این وضع ناموس، کو کف افسوس
نکشیدیم خجالت از چادر خاکی

دیگه شیطان شد، ایاک نعبد
ببین خدا رو ول کردیم می گردیم با کی

بگو خدا رحمی، به حالم کن
لکه ی ننگم، زلالم کن

عشق خودت رو، مدالم کن
بکش و در علقمه چالم کن

خدا حلالم کن، خدا حلالم کن...

لینک دانلود:
www.askdin.com/attachments/17925d1362380520-17923d1362381781-gharibe.mp4