حواسمون نیست که چه راحت با حرفی که تو هوا رها میکنیم،
چجوری یک نفر رو به هم میریزیم!
چند نفر رو به جون هم می اندازیم!
چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جا میذاریم!
چقدر زخم میزنیم!
چقدر میشکنیم!
حواسمون نیست؛ که ما میگیم  و رد میشیم و میزاریم به پای رک بودنمون،
اما یکی ممکنه گیر کنه!
بین کلمه های ما...
بین قضاوتهای ما...
بین برداشت های ما...
دلی که میشکنیم ارزون نیست!
پس بیایید با احتیاط حرف بزنیم،
با احتیاط برخورد کنیم،
مراقب رفتار و حرکاتمون باشیم،
بیایید کلآ خوب بودن رو هر روز تمرین کنیم.!

این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

•
𝙒𝙀 𝘼𝙇𝙇 𝘽𝙍𝙊𝙆𝙀 𝙊𝙐𝙍 𝙍𝙐𝙇𝙀𝙎 𝙁𝙊𝙍 𝙎𝙊𝙈𝙀𝙊𝙉𝙀

«همه ی ما قانون هامون رو واسه یک نفر میشکنیم»

♡

دیوار دل دیگران را نشکنیم!
وقتی عصبی میشید هر حرفیو به زبون نیارید.
دل همو نشکنید.
زود قضاوت نکنید.
ادما دلشون اندازه مشتشونه، کوچیکه.
مثل این میمونه یه کاغذو مچاله کنی بعد پشیمون شی و ازش بخوای مثل روز اولش شه، میشه؟
نه نمیشه، دیگه مثل روز اولش نمیشه.
دل منم مثل همون کاغذس، وقتی ناراحتم میکنی، با حرفات دلمو میشکنی نمیتونم هضم کنم، نمیتونم ببخشم، نمیتونم.. حتی از یه تایمی به بعد نمیتونم خودمو توجیح کنم، کم میارم و تبدیل میشم به یه بغض.
تو دل بقیه سوزن فرو نکن، اون دل مثل روز اولش نمیشه.

دیوار دل دیگران را نشکنیم!
وقتی عصبی میشید هر حرفیو به زبون نیارید.
دل همو نشکنید.
زود قضاوت نکنید.
ادما دلشون اندازه مشتشونه، کوچیکه.
مثل این میمونه یه کاغذو مچاله کنی بعد پشیمون شی و ازش بخوای مثل روز اولش شه، میشه؟
نه نمیشه، دیگه مثل روز اولش نمیشه.
دل منم مثل همون کاغذس، وقتی ناراحتم میکنی، با حرفات دلمو میشکنی نمیتونم هضم کنم، نمیتونم ببخشم، نمیتونم.. حتی از یه تایمی به بعد نمیتونم خودمو توجیح کنم، کم میارم و تبدیل میشم به یه بغض.
تو دل بقیه سوزن فرو نکن، اون دل مثل روز اولش نمیشه.

‏خدایا
مارو با اونایی که دوسشون داریم
امتحان نکن ،
تحمل نداریم
میشکنیم ،
فرو میریزیم ...





. .

همه ی ما قانون هایمان را برای یک نفر می شکنیم.

حواسمان نیست که چه راحت با حرفی که در هوا رها میکنیم
چگونه یک نفر را به هم میریزیم!
چند نفر را به جان هم می اندازیم!
چه سرخوردگی یا دلخوری هایی به جای میگذاریم!
چقدر زخم میزنیم...!
حواسمان نیست؛ که ما میگوییم و رد میشویم و میگذاریم به پای رک بودنمان...
اما یکی ممکن است گیر کند!
بین کلمه های ما... بین قضاوتهای ما...
بین برداشت های ما..
دلی که میشکنیم ارزان نیست...


.

✿ کپشن خاص ✿

- ﺧﺐ ﻣﯿﺪﺍﻧﯽ؟
ﺑﺪﺑﺨﺘﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﺷﺮﻭﻉ ﺷﺪ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﯿﻢ ﻣﺎ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ
ﯾﮑﯽ‌ﻣﺎﻥ ﭘﺮﺳﯿﺪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﯾﻌﻨﯽ ﭼﯽ؟!
ﺁﻥ ﯾﮑﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﺑﻼﯾﯽ ﺳﺮﺕ ﺁﻣﺪ ﺻﺪﺍﯾﺖ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﯾﺪ..
ﺍﯾﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯾﺎﺭﻣﺎﻥ ﺑﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ،
ﻋﺰﯾﺰﻣﺎﻥ ﻣُﺮﺩ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ،
ﻋﺸﻖ‌ﻣﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺻﺪﺍﻣﺎﻥ ﺩﺭ ﻧﯿﺎﻣﺪ..
ﺗﻮﯼِ ﺧﺎﻧﻪ
ﺳﺮِ ﺧﺎﮎ
ﻭﺳﻂِ ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮﻭﺩﮔﺎﻩِ ﺍﻣﺎﻡ..
بجاﯼِ ﺍﯾﻨ‌‌‌ﮑﻪ ﮔِﻞ ﺳﺮﻣﺎﻥ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ ﻭ ﺧﻮﺩﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﭼﻨﮓ ﺑﺰﻧﯿﻢ ﻭ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﺑﮑﺸﯿﻢ ﻭ ﺷﯿﺸﻪ ﺑﺸﮑﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻧﺸﮑﻨﺪ، ﻧﺮﻭﺩ،
ﺑﻤﺎﻧﺪ،
ﻫﯽ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﮐﺮﺩﯾﻢ..
ﺍﯾﺴﺘﺎﺩﯾﻢ ﻭ ﺑﻐﺾ‌ﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﻗﻮﺭﺕ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺯﺩﯾﻢ
ﻣﺜﻞِ ﺍﺣﻤﻖ‌ﻫﺎ ﺩﺳﺖ ﺗﮑﺎﻥ ﺩﺍﺩﯾﻢ ﻭ ﮔﺬﺍﺷﺘﯿﻢ ﺭﻓﺘﻨﯽ ﻫﺎ ﺑﺮﻭﻧﺪ ،
ﺍﺯ ﺧﺎﻧﻪ
ﺍﺯ ﺩﻧﯿﺎ
ﺍﺯ ﺩﺳﺖ...!!

#حسین_وحدانی

‏خدایا مارو با اونایی که دوسشون داریم به امتحان نکش، تحمل نداریم، میشکنیم، فرو میریزیم