تحقیرت کنم کافی نیست
تفریقت میکنم از تمام زندگیم

پسری به دختری ریاضی یاد میداد ...... اورا بوسید ودوباره بوسید و گفت این عمل را جمع میگویند.
دختر اورا بوسید........... پسر گف این عمل را تفریق میگویند.
بعد همدیگر را به اغوش کشیدند و یکدیگر را بوسیدندو گفتند به این عمل ضرب میگویند.
ناگهان پدر دختر امد.....
صحنه را دید.....
پسر را مانند سگ زد!!!!!!
و از بالای پله ها به پایین پرت کرد.....
و گفت این عمل را تقسیم میگویند!!!!!!
سپس خشتک پسر را به سرش کشید و جوری بر سرش کوبید که سرش تا کمرش خم شد و گفت این عمل را صورت در مخرج میگویند!!!!

دیدین ریاضی چقدر شیرینه. من خودم هنوز تو شیرینیه ریاضی موندم.

به من بهانه ای بده
تا کنار تنهایی تو بمانم
روی کتف های تو لانه ای بسازم
برای روز مبادای هر دویمان
هنوز یک بیابان راه پیش رو داریم
به من بهانه ای بده تا همسفرت باشم
مثلا سه بار برایم به دروغ تب کن
تا من سی بار براستی برایت بمیرم
این سقف کوتاه فقط برای خیره شدن
به آرزوهای بزرگ نیست
بغضت را از خاطراتت تفریق کن
مرا با خودت جمع کن
یک لبخند بزن
تا من بخاطر لبخندت بمانم ..

حوصله جمع و تفریق ندارم
یه ضرب خرابتم !

بین تمام آدم ها
تمام حرف ها
بین تک تک قدم ها
یکی نیست
هرچه جمع و تفریق میکنم
نه پر میشود جایت و نه خالی

آن روز که بود
چشمام خیره به تو
پیک بودند که بگن
دل زنجیره به دل تو
به امید آنکه شاید
نیم نگاهی به نگاهم بنگاهی
که میان تشویش زمانه
شایدازدل پردردم
کسرگردد آهی
وتسکین گردداندازه پرکاهی
اماچون که چشمات دیگر
نداشت عادت دیدن فقرا را
رنگ تکراری سادگی وصدق و صفارا
گشت آنهاهمه خیالاتی واهی
شدآن همه آرزو محکوم به تباهی
راست گفته بود شاعر
برای آنکه اطرافت گرددشلوغ
چراغ دوستی ات همیشه باشد پرفروغ
بایدرنگ گیری از رنگ های رنگین کمانی مملو از
رنگ های بدجنسی وخیانت ودروغ
حال آن غریبه ترین آشنات
گشت مدفون زیر حجم خاطرات
ماند درنقطه پایان آن راه
که هرگز نگشت آغاز
یا به زبانی دیگر
مثل سردرگمی واژه های واژگون "آغاز در پایان"و"پایان درآغاز"
گشت متحیر که آغاز راه است یا پایان
حال نه پایرفتن مانده است
نه پذیرش رکود و ماندن
"همچنان در تقلای برداشتن قدمی"
اما...
شکستگی پروبال
درنخستین تجربه پرواز
حاصلش مرگ امید و انگیزه است
وترس از آغاز
برای تفریق ازمردگان
هچنان درحال دست پازدنم
اما خسته وبی رمق...
علی زارعی(رهگذر)‏