خدایا لطفا دیگه پسرها رو واسه درس گرفتن نفرست تو زندگی من، من درس‌هام رو گرفتم الان وقت شوهره.

یه پست دیدم امروز که می‌گفت:
«وقتی بالأخره جایگاهت رو تو زندگی بقیه می‌فهمی، دیگه احساساتت خدشه‌دار نمی‌شه.»

باور کن این واقعیت محضه و یکی از مهم‌ترین درس‌های زندگیه که یاد می‌گیری.
مهم نیست دوستت باشه یا خانواده یا عشقت هر کسی دیگه‌.
اونا با رفتارشون و طرز برخوردشون باتو ، میزان عزیز و محترم بودنت رو توی زندگیشون مشخص میکنن...

نیاز دارم‌یه چند وقت دی‌اکتیو کنم، از مجازی، واقعیت، آدم‌ها، وظایف، درس‌هام دغدغه‌هام، کلا از هر جایی که وجود دارم.

من فکر می‌کنم درد هیچ‌وقت برنامه‌ای نداره که بخواد با برنامه از زندگی آدمیزاد کنار بره. درنهایت یا اون‌ درد رو‌ می‌پذیری و اون‌ قسمتی از وجودت می‌شه و یا این‌که به اون درد با دیدگاه متفاوت‌تری نگاه می‌کنی. چه تو درس‌ت رو‌ از زندگی بگیری، چه نگیری، درد همچنان جریان داره و مسیر خودش رو ادامه می‌ده.

تا حالا متوجه این‌ موضوع شدید که آدم‌های خوشگل ازت تعریف میکنن، پولدارها ساپورتت میکنن، ورزشکارها کلی بهت راهنمایی میدن، باهوش‌ها و اون‌هایی که درسشون خوبه توی درس‌هات به دادت میرسن، و فقط اون آدم‌هایی که هیچی برای ارائه ندارن دنبال هر راهی هستن که تو رو تحقیر‌ کنن و پایین بکشن؟

آدم‌های اشتباه زندگیتون، درس‌های درستی رو بهتون یاد میدن.

اونجایی که نزدیک‌ترین آدمای زندگیت تار میشن برات درس‌های خوبی یاد میگیری.

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمی‌مونه؛ یا تموم می‌شه یا شکلش عوض می‌شه.

نمی‌دونم کی لازم داره این رو بخونه:

یکی از درس‌های بزرگ زندگی که
هرکسی باید یاد بگیره اینه:

چیزی که تو واقعیت تموم شده رو تو رویاهات ادامه نده.

‏یکی از مهم‌ترین درس‌هایی که توی زندگی گرفتم این بوده که همه‌چیز یک دوره‌ای داره. هیچی، هیچ آدمی، هیچ شرایطی تا همیشه اون‌جوری که هست نمیمونه؛
یا تموم میشه یا شکلش عوض میشه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »