عاشق مواقعیم که خدا برام یه نشونه هایی می‌فرسته که میفهمم صدامو شنیده از حرفای نزده ی توی دلم خبر داره و من تنها نیستم. عاشق وقتاییم که خدا بهم اثبات می‌کنه که‌ وجود داره. عاشق اون زمانیم که بعد‌ گذروندن یه دوره ی سخت و سیاه از زندگیم حس می‌کنم خدا تن زخمیمو بغل کرده و داره بهم کمک می‌کنه تا همه چیز دوباره خوب بشه.

وقتایی که بهت خیره میشم میفهمم تو از جنس این آدما نیستی منی که روحم حتی یه نقطه روشن نداره وقتی به تو نگاه میکنم دلم میخواد آدم بهتری باشم انگار روح تو دست نخوردست یجوری که انگار تو میتونی سیاهیمو تو روشناییت‌ خفه کنی.

یاد من بیوفت، وقتایی که هیچکسو نداری که حاضر باشه واست هرکاری کنه.

یه وقتایی تو فقط کل بحث رو راه انداخته بودی تا یه دوست دارم ساده بشنوی که اونم نشنیدی.

خدا هم یه وقتایی اون بالا میشینه و به حرص خوردنت میخنده.
قشنگ میشه حسش کرد

یه وقتایی خدا یه جوری حلش می‌کنه که انگار از بین این‌همه صدا، فقط صدای تو رو شنیده...🤍

روز هایی که آدما همو فقط واسه ی شب میخوان؛ من تو رو واسه تک تک ثانیه های زندگیم میخوام. دلم میخواد وقتایی که از شدت خوشحالی نمیتونم ی جا بند شم؛ آغوش تو جایی باشه که آروم میگیرم. یا وقتایی که از عالم و آدم دلم پره و گریه م بند نمیاد؛ وجود تو باشه که آرومم میکنه.
من تو رو واسه همه روزای زندگیم میخوام فقط همین.️

‏یه وقتایی چیزایی که دو دستی چسبیده بودی رو خودت دو دستی تحویل می‌دی، بحث بحثِ ارزشه.

عاشق وقتاییم که نور آشپزخونه کمه، مهستی می‌خونه "آهای ای هم‌اتاقی بیار شمع و چراغی، که شاید روی عشقو ببینم اتفاقی."، صدای جلز و ولز روغن میاد و زندگی جریان داره.

یه وقتایی هم چایی دم میکنیم
که باهاش بغض هامونو قورت بدیم .️