‏کمالگرایی کارش همینه؛
ازت میخواد فقط بدویی!
هر وقت هم که وایسی
با شلاق احساس گناه و عقب ماندگی
و توهم اینکه باید بهتر از چیزی که هستی، باشی
میاد سراغت!

مخلص کلام اینکه
پیشرفت با کمالگرایی فرق می کنه
کمالگرایی باعث میشه از دستاوردات لذت نبری!


. .

تو روانشناسی اصطلاحی هست به اسم دوسوگرایی این دقیقا برای زمانیه که در حد تنفر از کسی ناراحتی ولی چون دوستش داری تحمل میکنی و میپذیری مثل همون‌جا که حسین صفا میگه غمت غمگینم کرده اما دوستت دارم.

نسخه پیرترت داره التماس میکنه از الانت لذت ببر این جوون ترین سنیه که داری، اما تو درگیر کمال‌گرایی!

کمالگرایی مثل زندانیه که دیوارهاش از باید ها ساخته شدن.

اگه توام درونگرایی ،با استرس و اضطراب دستو پنجه نرم میکنی بیا؛ نقطه ی امن هممون اینجاست :

لازم نیست یه کاری و تمام و کمال انجام بدی، تا بشه انجامش داد! و چون تمام و کمال نمیتونی انجام بدی، پس یا انجامش نمیدی یا رهاش میکنی! چون این کمالگراییه. کافیه فقط بخشی ازشو انجام بدی، ما بقیش هم پشت بندش میاد.

اونایی که بهم میگن خودتو میگیری ، درونگرایی ، کم حرفی هنوز دوستای صمیمیم نشدن.

کسایی که تند راه میرن، حجم کورتکس مغزشون بیشتره، مسئولیت‌های اجتماعی بیشتری دارن، کمالگران، به نسبت بقیه آدم‌های غمگین‌تری هستن و درونگراییشون بیشتره، این خیلی من بود.

کمالگرایی یا باعث میشه بهترین باشی، یا چون نمیتونی بهترین باشی، باعث میشه بدترین ورژن خودت باشی.

من کارم از درونگرایی گذشته، این چیزی که من تجربه می‌کنم یه چیزی فراتره.