میگفت خوبم و بعد تمام شب رو بیدار میموند.

خزعبلاتِ ذهنِ نیمه بیدارم

اینجا خبری از امید نیست، نه حرفی از انگیزه.
فقط صدای مبهمی از ذهنی خسته، در حال فروپاشی آرام.
شاید این واژه‌ها برای نجات نیستند؛ فقط برای اینکه سقوط، تنها اتفاق نیفتد.

اینجا توهمات روزمره‌ی کسی‌ست که
نمی داند چرا هنوز نفس میکشد..

درباره عشقت چه بنویسم؟
تمام آن چیزی که به یادم می‌آید این است که صبح از خواب بیدار شدم و خود را پادشاه دیدم .️

یه روز بهش نمیگی دوستش داری تا پرو نشه
میخوابه و دیگه بیدار نمیشه...

‏هیچکس در مورد این صحبت نمیکنه که چقدر سنگین و ناامید کننده‌ست وقتی بعد از کلی تلاش فکر کردی بالاخره حالت داره بهتر میشه ولی یه روز رندوم بیدار میشی و میبینی فقط میخوای بمیری.

از خواب خسته ام؛ به چیزی بیشتر از خواب نیاز دارم، چیزی شبیه بیهوشی، برای زمان طولانی، شاید هم از بیداری خسته ام از این که بخوابم و تهش بیداری باشد، کاش می شد سه سال یا شش سال یا نه سال خوابید و بعد بیدار شد، نشد هم نشد...

شروع هرروز فرصتی دوباره است..
صبح نفسش حق است!
به هر بهانه بیدارت میکند که روز تازه را شروع کنی؛
به نوری عطر چای و صبحانه ای صدای گنجشکی‌نمِ بارانی.

صبح وقتی بیدار میشی
برای روشنایی روز
زندگیت و تواناییت
سپاسگزار باش ..

𝑻𝒉𝒆 𝒃𝒆𝒔𝒕 𝒅𝒓𝒆𝒂𝒎𝒔 𝒉𝒂𝒑𝒑𝒆𝒏
𝒘𝒉𝒆𝒏 𝒚𝒐𝒖𝒓𝒆 𝒂𝒘𝒂𝒌𝒆

بهترین رویاها وقتی
اتفاق میوفتن که بیداری.
• |.

اونجا که محمود درویش میگه:
می‌گویند: ‏«برایت خواب‌ های خوشی را آرزومندیم»
خواب زیبا به چه کارمان می‌آید؛
وقتی ما گرفتارِ بیداری دردناکی هستیم!