لقمان حکیم گفت: من سالیان دراز است که با داروهای مختلف مردم را مداوا کردم؛ و نتیجه گرفته ام؛که هیچ دارویی بهتر از “محبت” نیست !کسی از او پرسید: و اگر این دارو هم اثر نکرد چی؟ لقمان لبخندی زد و گفت؛ “جواب سلام را با سلام بده،- جواب تشکر را با تواضع ، جواب کینه را با گذشت ،-جواب بی مهری را با محبت-جواب دروغ را با راستی ،-جواب دشمنی را با دوستی،-جواب خشم را به صبوری ،جواب سرد را به گرمی ،-جواب نامردی را با مردانگی ،-جواب پشت کار را با تشویق ،-جواب بی ادب را با سکوت ،-جواب نگاه مهربان را با لبخند ،-جواب لبخند را با خنده ،-جواب دل مرده را با امید ،-جواب منتظر را با نوید،جواب گناه را با بخشش ،هیچ وقت هیچ چیز و هیچ کس را بی جواب نگذار ، مطمئن باش هر جوابی بدهی،یک روزی ، با انعکاسی بهتر به تو باز خواهد گشت

شامفورت:
داروهای تلخ را با روپوش شیرین می پوشانیم
چرا حقیقت و اخلاق را نیز با لباس های زیبا نپوشانیم؟

لقمان به فرزندش چنین اندرز می داد:
فرزندم! شمشیر و کفش(مناسب) و دستار و چادر(خیمه) و مشک آب و سوزن و نخ و دکمه لباس(و لوازم اولیه) و داروهایی که به کار تو و همراهانت می آید، با خود بردار و با همسفرانت همراهی کن، مگر در جایی که پای معصیت خدا در میان باشد
بحار الانوار، ج 73، ص 270

دارو چیست ؟
دارو عبارت است از مجموعه عوارض جانبی که بعضا اثرات درمانی هم دارد و برای رفع این عوارض جانبی داروهای دیگری تجویز میشوند که خود این چرخه را تا نابودی کامل بیمار طی میکنند !

دارو چیست !؟
دارو عبارت است از مجموعه عوارضی جانبی که بعضاً اثرات درمانی هم دارد برای رفع این عوارض جانبی داروهای دیگری تجویز می‌شوند که خود این چرخه را تا نابودی کامل بیمار طی می‌کنند

من از نسل لیلی ام...

من از جنس شیرینم...

در وجود مادری رشد کرده ام و روزی کودکی در وجودم رشد خواهد کرد...

من دخترم...

با تمام حساسیت های دخترانه ام...

با تلنگری بارانی میشوم...

با جمله ای رام میشوم...

با کلمه ای عاشق میشوم...

با فریادی میشکنم...

با پشت کردنی ویران میشوم...

ب راحتی وابسته میشوم...

با پیروزی به اوج میرسم...

هنوز هم با عروسکهایم حرف میزنم...

هنوزم هم برایشان لالایی میخوانم...

هنوزم هم با مدادرنگی خانه رویاهایم را به تصویر میکشم...

هنوزم هم برای شکلات جان میدهم...

هنوزم هم با وعده شکلات داروهایم را میخورم...

من دخترم...

پر از راز...

هرگز مرا نخواهی دانست...

هرگز سرچشمه اشکهایم را نمی یابی...

هرگز مرا نمیفهمی...

مگر از نسلم باشی...

مگر از جنسم باشی...

من دخترم...

از نسل لیلی...

از جنس شیرین...