آیا چنین دنیای وحشتناکی ، جهنم هم دارد؟:)

باشه قبول،گذشته دردناکی داشتی،اما دلیل نمیشه با آدما هرجور دلت میخواد رفتار کنی.

آدم‌هایی که یاد می‌گیرن چطور تنهایی تفریح کنن و خوش بگذرونن؛ موجودات ترسناکی برای دل بستن هستن. اینا ترسی برای نبخشیدن و کنار گذاشتن اطرافیانشون ندارن. کنار همچین آدم‌هایی اولین اشتباهتون میتونه آخرین اشتباهتون باشه :)

آنچه مرا نکشد قوی ترم میکند!
بعضی اوقات برعکس این جمله میتونه اتفاق بیفته. وقتی کودک ضربه روحی میخوره و از سمت والدینش مورد بدرفتاری و بی توجهی قرار میگیره، ذهنش جوری تنظیم میشه و رشد میکنه که دنیا جای خطرناکیه و خطریه برای بقای من، و در بزرگسالی میاد بجای حفظ بقا، بیشتر به فکر از بین بردن خودش و بفکر نیستی میفته.
و به عبارتی: آنچه مرا نکشد، ضعیف ترم میکند.

یه تیکه از کتاب دانوب خاکستری اثر غاده السمان هست که به طرز عجیبی درسته؛ میگه:

‏«و اینک، در یادآوری دردناکی که به عمل جراحیِ بدون بیهوشی و خودخواسته‌ای می‌ماند، ماجراها را دوباره می‌بینم.
چه کسی باور می‌کند که عمر خاطره بیش‌تر از عمر زخم است؟»

واقعا بعضیاتون خیلی خطرناکید الکی ادای آدمای مهربون و خوب و در میارید بعد یهو چاقو رو میکنید تو قلب طرف

خاطره ساختن با آدما واقعا کار خطرناکیه.
یه شب که تک و تنها واسه خودت نشستی یه گوشه یهو میاد یقه‌ات رو میگیره و دیگه ولت نمیکنه.

با تابناکی‌اش
مفهوم بی‌فریب صداقت بود.

اگه به تنهایی از پس مشکلات بر‌بیای و قوی‌تر از قبل برگردی، آدم خطرناکی هستی. :)

نویسنده تا همین اندازه احساس دردناکی داشته وقتی که گفته:
«یه مواقعی تنها کسی که نیاز داری باهاش حرف بزنی تو بهشت حضور داره».
انقدر تلخه که نمی‌تونی هضمش کنی :)