تو شدی یه تیکه از تنم
جریان خون تو رگام
اشک چشمم
ضربان قلبم
نبض گردنم
تو همینقدر برای من ضروری‌ای
به اندازه ضربان و نبض و رگ.

ولی یکی باید مثل جمال ثریا بیاد و مو رو از شونه هامون کنار بزنه، گردنمون رو از پشت ببوسه و آهسته کنار گوشمون زمزمه کنه:
من معشوق تو
من همسر تو
من برادر تو
من پدر تو
من حتی رفیق توام،
هر کدام را که نخواستی، آن دیگری توام.
منی که تنهایت نخواهم گذاشت....

تو شدی ی تیکه از تنم
جریان خون تو رگام
اشک چشمم
ضربان قلبم
نبض گردنم
تو همینقدر برای من ضروری‌ای،ب اندازه ضربان و نبض و رگ؛

فرمود به شما نزدیک‌تریم
حتی از رگ گردنتان...
رگ گردنمان اما
از جنس غم بود
و از تبارِ اندوه...
من یقین دارم
ما فرزندان آدم را
پروردگارمان
نه از خاک
که از بغض آفریده است..

وقتی یه نخ از لباس گردنمو لمس کنه
ذهنم :

♡

ایده های زیادی دارم ولی وقتی بزرگ میشن و میخوام با ذوق و شوق از خونه راهیشون کنم به مسیر عمل، یه غول گنده توی جاده ایستاده و اسمش "خب اینکارو هم کردی تهش که چی" هست. این موجود با زمزمه ی "مطمئنی این کاریه که میخوای تا آخر عمر انجامش بدی؟ و گیریم موفق شدی بهترین نتیجه رو هم گرفتی، واقعا خوشحال میشی؟ حالا سی سال دیگه داری چی کار میکنی؟" ایده هام رو ضعیف میکنه و میبلعه. هی گنده تر میشه و دیگه کل جاده رو بسته.
گاهی صدای پاشو از پنجره میشنوم‌. یا گرمی نفس های متعفنشو پشت گردنم حس میکنم.
میخواد منم ببلعه...

افسردگی از پشت بغلم کرده، داره گردنم رو بو میکنه.

‏چشای خمارتو بدوزی تو چشمام و دستتو حلقه کنی دور گردنم

دوستت دارم بی آنکه بدانم چطور،
کجا، یا چه وقت...؟!
چه آسان دوستت دارم،
بی هیچ غرور یا دشواری
تو را اینگونه دوست دارم
چون طریقی دیگر برایش نمی دانم.
آن چنان به هم نزدیکیم
که دست های تو بر گردنم،
گویی دست های من است،
و آن طور در هم تنیده ایم که
وقتی چشمانت را می بندی
من به خواب می روم... ...️•
‌

‌


. .

‏از ته ته دلم میخوام اون داغی نفست که حیف و میل میشه و پخش میشه تو هوا رو جمع کنم بزارم رو گردنم