آن بالا كه بودم، فقط سه پيشنهاد بود:
اول گفتند زنی از اهالیِ جورجيا، همسرم باشد. خوشگل و پولدار. قرار بود خانه ای در سواحلِ فلوريدا داشته باشيم. با يک كوروتِ كروكیِ جگری. تنها اشكال‌اش اين بود كه زنم در چهل و سه سالگی سرطانِ سينه می‌گرفت. قبول نكردم. راست اش تحمل‌اش را نداشتم.
بعد، موقعيتِ ديگری پيشنهاد كردند: پاريس، خودم هنرپيشه مي‌شدم و زنم مدلِ لباس. قرار بود دو دخترِ دو قلو داشته باشيم. اما وقتی گفتند يكی از آنها در نه سالگی در تصادفی كشته می‌شود. گفتم حرف‌اش را هم نزنيد.
بعد، قرار شد كلوديا زنم باشد. با دو پسر. قرار شد توی محله‌های پايينِ شهرِ ناپل زندگی كنيم. توی دخمه‌ای عينِ قبر. امّا كسی تصادف نكند. كسی سرطان نگيرد. قبول كردم.

حالا كلوديا، همين كه كنارم ايستاده است، مدام می‌گويد که خانه، نورِ كافی ندارد، بچه ها كفش و لباس ندارند، يخچال، خالی است. امّا من اهميتی نمی دهم. می دانم اوضاع می توانست بدتر از اين هم باشد. با سرطان و تصادف.

كلوديا اما اين چيزها را نمی‌داند. بچه ها هم نمی‌دانند..

در اروپا دخترا بیرون میرن با کمی آرایش‏!؛
در ایران آرایش بیرون میره با کمی دختر‏!‏

مَن یک دخترَم
باتَمام احساساته دخترونم
زیبایی را دوست دارَم
شیطنَت را دوست دارَم
باتو زیر باران دویدن وَرقصیدن را دوست دارَم
نوازش را دوست دارَم
وَ...
اما...
خدایَم را..ایمانَم را..غرور و آبرویَم را...
خیییلی بیشتراز اینها دوست دارمَ!

مورد داشتیم دخترِ از بی خواستگاری رفته جلوی کوه داد زده : با من ازدواج میکنی ؟

از کوه انعکاس صدا اومده : با من ازدواج میکنی ؟

دختره هم جواب مثبت داده ، الانم خوش و خرم با ۲ تا بچه دارن زندگی میکنن !

یه دختر باهوش عکسایی رو میذاره فیسبوک که توشون خوب افتاده!اما...یه دخترِ خیلی باهوش عکسایی رو میذاره که خودش خوب افتاده؛ولی دوستاش افتضاحن

قرار بود با یه اسب سفید برم دنبال دخترِ آرزوهام

بعد به این نتیجه رسیدم “خوو لامصب یکی دو تا نیستن که !”

حالا قرار شده یه وَن بگیرم یکی یکی برم دنبالشون !

والـــــــــا !!!

دلم تنگ شده

برآی آن پسر سآده ای که پشت گوسفندآن رآه می افتد

و به دخترِ لپ گل گلیه روستآ

دل میدهد

نه شمآره...

خانم حمیدی ، برای دیدنِ پسرش به محلِ تحصیل اون یعنی لندن رفت ! اونجا بود که متوجه شد یه دخترِ انگلیسی با پسرش هم اتاقیه ! مثلِ همه ی مامانای مسئولِ ایرانی کلی مشکوک شد ، اما مسعود گفت : من میدونم چه فکری میکنی مامان ! ولی ویکی فقط هم اتاقیه منه ! یه هفته بعد از برگشتن مامانِ مسعود ، ویکی به مسعود گفت : از وقتی مامانت رفته قندونِ نقره ی من گم شده ! یعنی مامانت اونو برداشته ؟ مسعود گفت : غیرممکنه ولی بهش ایمیل میزنم ! تو ایمیل خودش نوشت : مامان عزیزم ! من نمیگم شما قندونو از خونه ی من برداشتی ، و درضمن نمیگم که برنداشتی ! اما واقعیت اینه که از وقتی شما رفتی تهران قندون گم شده ! با عشق … مسعود ! روز بعد ایمیل مادرِ مسعود : پسر عزیزم! من نمیگم تو با ویکی رابطه داری، و در ضمن نمیگم که رابطه نداری ! اما واقعیت اینه که اگه اون حداقل یه شب تو تختخوابِ خودش میخوابید ، حتما تا حالا قندونو پیدا کرده بود ! با عشق … مامان !