یه تئوری خیلی قشنگ هست که می‌گه: "اگه تو زندگی الانت یکیو دیدی و به دلت نشست، فکر کردی یه چیزی تو وجودش هست که با بقیه فرق داره، جوری که انگار سال‌هاست که می‌شناسیش؛ در واقع تو زندگی قبلیت اون آدم یکی از صمیمی‌ترین آدم‌های زندگیت بوده."

زیاد مهم نیست که چقدر میشناسیش.
یک روز، یک ماه، یک سال. مهم کیفیت بودن ادمهاست؛ بعضی ها فقط تو یه روز به اندازه ی تموم روزای دنیا به تو حس خوب میدن و گاهی هم بعضیا؛ یک عمر کنارت هستن ولی چیزی به جز درد و خستگی روحی برات ندارن!

چی میگم؟! مهم کیفیت بودن ادمهاست.

مهم ترین چیزی که تو زندگیم یاد گرفتم این بود که هیچکس همونطور که شناخته بودم باقی نمیمونه ، این آدما به مرور زمان خود واقعیشون رو نشون میدن اونی که چند وقته میشناسیش خود واقعیش نیست بلکه داره یه چیز بهتری از خودش نشون میده و زمان میبره که واقعیت درونشو ببینی ، شخصیت واقعیشو رو کنه.


«‌‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »
«‌پروکسی | پروکسی | پروکسی »

مهم نیست چقدر میشناسیش یه روز ، یه ماه ، یه سال ، مهم کیفیت بودن آدم هاست ، بعضیا فقط تو یه روز به اندازه تمام روزای دنیا به تو حس خوب میدن.

یه جا دیدم نوشته بود :
« یه نفر رو بشناس، بعد عاشقش شو، چون‌ وقتی‌ عاشقش‌ میشی؛‌
نمیتونی‌ بشناسیش. »
و اگر هم بتونی دیگه زورت به خودت نمیرسه که درست فکر کنی و درست تصمیم بگیری.
به نظرم این تکست حقیقت محض بود.



. .

ی جایی نوشته بود؛
«ی نفر رو بشناس، بعد عاشقش شو
چون وقتی عاشقش میشی نمیتونی بشناسیش و یا اگرم بتونی دیگه زورت به خودت نمیرسه
که درست فکر کنی و تصمیم بگیری»
بنظرم خیلی درسته.

از یه سنی به بعد دیگه حوصله آشنایی های جدید رو نداری، دوباره زمان بذاری بشناسنت، بشناسیشون. واقعا حوصله میخواد.

فکر کنم تا همیشه برام عجیب می‌مونه که یه سری آدم که من رو حتا در دنیای واقعی نمی‌شناسن، از “من” بدشون میاد. خیلی برام عجیبه. که یک حس منفی و درگیری رو توی ذهنت وارد کنی برای کسی که حتا نمی‌شناسیش. وای عجیب.

مهم نیست چقدر میشناسیش!
یک روز، یک ماه، یک سال..
مهم کیفیت بودن آدمهاست؛ بعضی ها فقط تو یه روز به اندازه ی تموم روزای دنیا به تو حس خوب میدن و گاهی هم بعضیا، یک عمر کنارت هستن ولی چیزی به جز درد و خستگی روحی برات ندارن!
بعضی وقتا ممکنه با یه نفر توی چند ماه حس هایی رو تجربه کنی که قبل از اون اصلا نمیدونستی این حس‌ها وجود دارن! میدونی چی میگم؟! مهم کیفیت بودن آدمهاس..

. .

مهم ترین چیزی که تو زندگیم یاد گرفتم این بود ، که هیچکس همونطور که شناخته بودم باقی نمیمونه ، این آدما به‌مرور زمان خود واقعیشون‌رو نشون میدن ، اونی که چند وقته میشناسیش خود واقعیش نیست ، بلکه داره یه یچیز بهتری از خودش نشون میده!