تا یکیو با اسم قشنگ سیو می‌کنی، گند می‌زنه
تا یکیو پین می‌کنی، گند می‌زنه
تا یکیو بهش احترام می‌ذاری، گند می‌زنه
تا به یکی اعتماد می‌کنی، گند می‌زنه
تا یکیو توی دلت از بقیه جدا می‌کنی، گَند می‌زنه
تا یکیو از خط قرمزات عبور می‌دی، گند می‌زنه
تا یکیو از رو عشق بغل می‌کنی، گند میزنه
یه طوری شده که فقط کافیه بفهمن دوسشون داری؛
یهو صدو هشتاد درجه عوض می‌شن و گند میزنن به همه چی و می‌شن یکی عین بقیه.


. .

روزایی هست که فقط ادامه می‌دی،
نه به خاطر اینکه خوب باشی،
به خاطر اینکه بلد نیستی وایسی، حتی وقتی همه‌چی از پا انداختت.
هیچ‌کس نمی‌فهمه پشت اون “چیزی نیست” چقد زخم پنهونه.
و تهش می‌پرسی از خودت:
«چرا هیچ‌وقت کسی حواسمو نگرفت وقتی داشتم می‌ریختم؟»

دقت کردین؟
تا یکیو با اسم قشنگ سیو می‌کنی، گند می‌زنه.
تا یکیو پین می‌کنی، گند می‌زنه.
تا به یکی احترام می‌زاری، گند می‌زنه.
تا یکیو تو‌دلت از بقیه جدا می‌کنی، گند می‌زنه.
تا به یکی ارزش و جایگاه می‌دی، گند می‌زنه.
تا یکیو از رو‌ عشق بغل می‌کنی، گند می‌زنه.
طوری شده که فقط بفهمن دوستشون داری، گند می‌زنن.


. .

توی تقویمم ، دور روزایی که تو رو می‌دیدم خط کشیدم .️

#یادت_نره_رفیق:
خیلی وقتا ما بیشتر از اینکه خودمون زندگی کنیم، داریم برای تأیید بقیه زندگی می‌کنیم. رهایی‌بخش‌ترین چیزی که می‌تونی از خودت دور کنی، اهمیتیه که به نظر بقیه می‌دی. وقتی این بار رو بندازی زمین، تازه می‌فهمی چقدر سبک شدی و راه رفتن توی زندگی راحت‌تره، چون دیگه لازم نیست هر لحظه خودتو با توقعات بقیه تنظیم کنی. وقتشه خودت باشی، نه اون چیزی که بقیه دوست دارن.

‏یه وقتایی چیزایی که دو دستی چسبیده بودی رو خودت دو دستی تحویل می‌دی، بحث بحثِ ارزشه.

به‌ تعداد فرصت‌های دوباره‌ای که به یه آدم‌ می‌دید، دارید از ارزش خودتون کم می‌کنین.

در مورد همه‌چیز وسواس به خرج می‌دیم به‌جز ارزش دادن به آدم‌ها.

درد یه چیز عجیبه…
بهت فشار میاره…
می‌پیچه تو دلت…
ولی نشون نمی‌دی…
لبخند می‌زنی…
وانمود می‌کنی همه‌چی خوبه...
ولی وقتی شب می‌شه
وقتی تنها می‌شی،
تازه می‌فهمی چقدر شکستی…
چقدر نمی‌خوای به فردا برسی...

‏چه حوصله‌ای دارین برای تلافی و...
محمود درویش خیلی قشنگ میگه
«همین مجازات تو را بس که من دیگر تو را آنطور که می‌دیدم، نمی‌بینم!»
تموم شد و رفت!