از اینکه اهمیت نمیدم متاسف نیستم چون قبلا به اندازه کافی اهمیت دادم.

ولی یروز یه ادمی میاد تو زندگیتون که از هر لحاظه نگاهش میکنین نمیتونین ازش دست بردارین
نمیدونین دقیقا براچی دوسش دارین
نمیدونین چیشد که این حس بینتون به وجود اومد
ولی می دونین ازبین این همه ادم فقط اون یه نفره که به چشمتون میاد
فقط اون یه نفره که شمارو بلده
فقط اون ینفر باب دل شماست>>

اگه واقعا خوبه ، خب مراقبش باش !
این زندگی‌که من میبینم ، دوباره شانس آشنایی با یه آدم خوب رو بهت نمیده ..

صدای بی گزند
.️.

منی که واسه هیچکس قدم برنمیداشتم، برای تو تمام مسیر رو دویدم.

بخاطر از دست دادنش ناراحت نیستم، ناراحتم چون همش حس میکنم حیف شدم، احساسم حیف شد، ذوقی که برای زندگی داشتم حیف شد، اصلا یچیزی توی من مرده که نمیدونم چیه ولی حس میکنم خیلی حیفه که دیگه نیست.

نمیدانم چطور توصیفَش کنم؛
برایم چون باران بود به لب های تشنه . .!

من اصلا بخشیدن رو بلد نیستم، چرا باید منی رو اذیت کنی که این همه برات توضیح دادم دقیقا چی اذیتم میکنه؟ آفرین چون اهمیت نمیدی، پس منم همینطور.

نباشی نمیدونم توی بغل کی پناه ببرم
نباشی نمیدونم خنده‌هامو برای کی ببرم
نمیدونم چجور بدون دنیای بدون خورشیدم زندگی کنم...

نمیدونم گفتنش درسته یا نه، ولی شاید هزار بار تو همین سن کم بهم ثابت شده که محبت بیش از حد و بیجا چشم و دل آدم‌ها رو کور میکنه، اون شجاعتی که تو با محبت بیش از حد به یه آدم میدی تهش قدرت میشه برای خودش که تو رو نادیده بگیره.

نمیدونم جدیدا کسی اینو بهت گفته یا نه
اما من میخوام بهت بگم تو «کافی» هستی.
به اندازه خودت تلاش میکنی،
خوبی،
زیبا و خوشتیپی،
قلبت مهربونه،
روحت صافه،
شکسته‌‌ای اما قوی،
تو داری میجنگی لابه‌لای اینهمه بدی خوب باشی.
تو واقعا کاقی هستی…!.

‌