‌‏وقتی از آدم‌های مورد علاقه‌تون ناراحتید برید بهش بگید فلانی همچین غلطی کردی، که اونم بگه چرا یه همچین غلطی کرده، بزنین تو سر هم دیگه ولی در نهایت به یه نتیجه‌ای برسید، چیه آخه تو ذهنتون تجزیه تحلیل میکنین و به اون مسئله پر و بال میدید؟ چند تا ارتباط باید سر سوتفاهم از بین بره؟

من به تک تک رفتارها فکر میکنم، به جزیی‌ترین نگاه‌ها، به لحن‌ها و حرف‌ها فکر میکنم، به احساسات پشت کلمات فکر میکنم، به خصوصیات آدم‌ها فکر میکنم، من حواسم به همه چیز هست و دقیقا غم‌انگیزترین قسمت زندگیم همین جاست، من خیلی فکر میکنم.

‏حس اولیه‌ای که از آدم‌ها می‌گیری هیچوقت دروغ نمی‌گه. شاید یه بازه‌ای فکر کنی اون اول اشتباه قضاوت کرده بودی، ولی هرگز. بعداً می‌فهمی که دقیقاً دقیقاً دقیقاً همون حس اولیه‌ت درست بوده.

‏دوستان،
به‌ تعداد فرصت‌های دوباره‌ای که به یه آدم‌ میدید، دارید از ارزش خودتون کم میکنین.

پناه می‌برم به
موسیقی، قهوه، تمرین، باشگاه، کتاب...
از شر آدم‌ها، آدم‌ها، آدم‌ها.

«‏هر چی بزرگتر میشم بیشتر دلم میخواد زندگیم خصوصی‌تر باشه و آدم‌های کمی باشن که چیزهای زیادی ازم بدونن...»

زمین که خوردی به پشت دراز بکش و
از منظره آسمون لذت ببر تو آدمِ روزای سخت تری .

♡

‏وقتی از رابطه‌ی دوستی یا عاطفی‌تون ناامید شدین، با یه خداحافظی باشکوه تمومش کنین. ادامه‌ی اون رابطه فقط خشم و کینه‌تون رو بیشتر میکنه. خیلی ناامید کننده‌ست ولی آدم‌ها از یه سنی به بعد خیلی سخت تغییر میکنن.

‏از آدم‌های با حوصله و بااشتیاق خوشم می‌آد. اونایی که حوصله‌ی زندگی رو دارن، وقتی به چیزی علاقه‌مند می‌شن، پیگیر اونن و برای باورهاشون می‌جنگن.

هی بهش گفتم، گفتم نکن، گفتم ببین من دارم اذیت میشم، من دارم اینجا پیش تو و تو این رابطه‌ای که قرار بود پر از آرامش و حال خوب باشه پر پر میشم، میشنید، بخدا که میفهمید من چی میگم، میفهمید چی میخوام، اما نشنیده میگرفت، نادیده میگرفت، هم من رو، هم حرف‌هام رو، هم خواسته‌هام رو، انگار جدی جدی یه وقت‌هایی نباید دنبال کلمات گشت، رفتار آدم‌ها حرف‌هایی ک روشون نمیشه بهت بزنن رو نشون میده.