واقعیت اینه که از آدما هیچی بعید نیست٫ حتی اون آدمایی که سالهاست میشناسیم. به قول افلاطون ما نمیتونیم به چیزی که مدام درحال تغییره شناخت واقعی پیدا کنیم :)

افلاطون زیبا گفت؛
اگر با دلت
چیزی یا کسی را دوست داری
زیاد جدی نگیر....
چون کار دل دوست داشتن است
مثل چشم که کارش دیدنه....
اما اگر روزی با عقلت کسی را دوست داشتی
بدون این همون عشقه....

"اگه با دلت چیزی یا کسی رو دوست داری، زیاد جدیش نگیر! چون کار دل دوست داشتنه، مثل چشم که کارش دیدنه؛ اما اگه یه روز با عقلتم کسی رو دوست داشتی، بدون این همون عِشقه!"

- افلاطون
.࿐

.کپشن خاص.

- عشق
تنها مرضی است
که بیمار از آن
لذت می برد!

#افلاطون

اگر پول داشته باشی
انسانها تو را خواهند شناخت

و اگر پول نداشته باشی
تو انسانها را خواهی شناخت.

[ افلاطون ]

در چهارخانه ی پیراهنت
کلمه ی سه حرفیِ جا افتاده‌ ایست
که باید
میان خودمان حلش کنیم!!
ردیف دوم افقی، از سمت چپ
لذتی افلاطونی
که در لغتنامه معین آن را "عشق"
مینامند..

#سبا_ولیزاده

به شنیدن عادت کن
خـواهـی دید که از

سخن ابلهان نیز
سود خواهی جست.

#افلاطون

چقدر پر مفهوم و زیبا :

اگر پول داشته باشی انسانها تو را خواهند شناخت
و اگر پول نداشته باشی
تو انسانها را خواهی شناخت !

(افلاطون)

لطفا با دقت بخوانید


سقراط: آیا نه این است که پاره‌ای چیزها از متعلقات دست است؟ مثلاً انگشتری آیا به عضو دیگری جز انگشت تعلق دارد؟
الکبیادس: نه.
سقراط: آیا کفش نه این است که به پا تعلق دارد؟
الکبیادس: آری.
سقراط: و لباس و پوشش به اعضای دیگر بدن تعلق دارد.
الکبیادس: درست است.
سقراط: حال ببینیم هر گاه کسی در کار کفش اهتمام کند آیا دربارۀ پا اهتمام کرده است؟
الکبیادس: باز مقصودت را درست نفهمیدم.
سقراط: آیا نه این است که هر گاه کسی نسبت به چیزی به قسم مخصوصی رفتار کند و عملیات خاصی در آن بنماید می‌‌گویند دربارۀ آن اهتمام کرده است؟
الکبیادس: البته.
سقراط: آیا نه این است که در صورتی می‌‌توان گفت کسی دربارۀ چیزی بخوبی اهتمام کرده است که رفتار او سبب بهبودی آن چیز بوده باشد؟



سقراط: هر گاه بخواهیم دربارۀ پای خود اهتمام نماییم آیا به عمل کفشدوز متوسل می‌‌شویم یا به کاری که پا را بهبودی دهد؟
الکبیادس: البته به کاری که پا را بهبودی دهد.
سقراط: آیا آن کار همان فنی نیست که اعضای دیگر بدن را نیز بهبودی می‌‌دهد؟
الکبیادس: گمانم این است.
سقراط: آیا آن فن ورزش نیست؟
الکبیادس: همین است.
سقراط: پس به فن ورزش دربارۀ پا اهتمام می‌‌کنیم به فن کفشدوز درباره متعلق پا.
الکبیادس: چنین است.
سقراط: و نیز به ورزش اهتمام دربارۀ دست می‌‌کنیم و به فن زرگری که انگشتری می‌‌سازد دربارۀ متعلق دست.
الکبیادس: آری.
سقراط: به عبارت دیگر به ورزش اهتمام در کار تن می‌‌کنیم و به بافندگی و فنون دیگر اهتمام در کار متعلق تن؟
الکبیادس: درست است.

سقراط: پس فنی که به آن اهتمام دربارۀ چیزی می‌‌کنیم غیر از فنی است که به آن اهتمام در متعلق آن چیز می‌‌نماییم.
الکبیادس: بدیهی است.
سقراط: نتیجه اینکه هر گاه تو دربارۀ چیزی که متعلق توست اهتمام کنی دربارۀ خود اهتمام ننموده‌ای.
الکبیادس: راست است.

سقراط: زیرا دانستیم که اهتمام دربارۀ خود و اهتمام دربارۀ متعلق خود به یک فن نمی‌شود.
الکبیادس: آری دانستیم.
سقراط: اکنون ببینیم چه فنی است که به واسطۀ آن دربارۀ خود می‌‌توانیم اهتمام کنیم؟
الکبیادس: نمیدانم.
سقراط: در هر صورت در یک مسئله موافقت داریم و آن این است که به واسطه فنی که متعلقات ما را بهبودی می‌‌دهد نمی‌توانیم خود را بهبودی دهیم.
الکبیادس: حق با توست.


سقراط: از طرف دیگر آیا می‌‌شود بدانیم چه فنی کفش را بهبودی می‌‌دهد هر گاه ندانیم کفش چیست؟
الکبیادس: نمی‌شود.
سقراط: همچنین آیا می‌‌توانیم بدانیم اهتمام در امر انگشتری به چه فن می‌‌شود هر گاه ندانیم انگشتری چیست؟
الکبیادس: نمی‌توانیم.
سقراط: پس آیا می‌‌توانیم بدانیم اهتمام در کار خود یعنی فنی که به واسطه آن خود را می‌‌توانیم بهبودی دهیم چیست، اگر ندانیم خود چه هستیم یعنی خود را نشناسیم؟

منبع: رسالۀ الکبیادس (حقیقت انسان یا خودشناسی) / اثر افلاطون، ترجمه فروغی

پی‌نوشت : این گفتگو را با اوضاع اجتماعی امروز مقایسه‌ای کنید و ببینید که مردمان تا چه اندازه به کفش و لباس و عطر و آرایش مو و چهره و تن خود اهتمام می‌ورزند و توجه می‌کنند و تا چه مقدار درباره خودِ خویش ؟ آیا به راستی خود را گرفتار متعلقات بدن نکرده‌ایم؟

افلاطون میگه :
"اگه با دلت چیزی یا کسیو دوس داری
زیاد جدی نگیر!!
هیچ ارزشی نداره‼️
چون کار دل دوس داشتنه..
مثه چشم که کارش دیدنه..
ولی اگه روزی با عقلت کسیو دوس داشتی
چیزیو تجربه میکنی که اسمش عشقه":)