نه شهامت ماندن داشتی و نه شجاعت رفتن؛
همین رفت و آمدهای دائمی‌ات، مرا زخمی‌تر می‌کرد.

زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که
خودش هم متوجه نمیشه؛ یاد میده
کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی،
کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت
میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی،
فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند
سردتری.

گاهی فکر می‌کنم تنهایی، زخمی‌ست که هیچ‌وقت نمی‌بندد؛
شاید آموختنِ زندگی با این زخم، تنها راهِ زنده ماندن باشد.

زندگی جوری آدمو عوض می‌کنه که خودش هم متوجه نمیشه.یاد میده کمتر اعتماد کنی، کمتر حرف بزنی، کمتر وابسته بشی. یه روز به خودت میای و می‌بینی اون آدم قبلی نیستی، فقط یه نسخه‌ی زخمی‌تر با یه لبخند سردتری!

آدم رد زخم‌هاش رو نشون کسی نمی‌ده که زخمی‌اش کرده.

اصلاً میگم گور پدر آینده‌ای که قرار بود باهم بسازیم؛ من با تو از گذشته‌ای عبور کرده بودم که دوستش نداشتم؛ که آزارم می‌داد؛ که زخمی‌م کرده بود؛ که خونی بودم اَزش.

کاری به کار همدیگه نداشته‌باشیم !
باور کنید تک‌تک آدم‌ها زخمی‌اند ...
هرکس درد خودش را دارد ، دغدغه‌ی خودش را دارد ، مشغله خودش را دارد .
باور کنید ... ذهن‌ها خسته‌اند . قلب‌ها زخمی‌اند . زبان‌ها بسته‌اند .
برای دیگران آرزو کنیم بهترین را ... راحتی را ...
همه گم شده‌ایم ، یاری کنیم همدیگر را تا زندگی برایمان لذت‌بخش شود .
آدم‌ها آرام آرام پیر نمی‌شوند ...
آدم‌ها در یک لحظه ، با یک تلفن ، با یک جمله ، با یک نگاه ، با یک اتفاق ، با یک نیامدن ، با یک دیر رسیدن ، با یک "باید برویم" ، با یک "تمام کنیم" پیر می‌شوند ...
آدم را لحظه‌ها پیر نمی‌کنند .
آدم را آدم‌ها پیر می‌کنند .
سعی‌کنیم هوای دل همدیگر را داشته‌باشیم .
همدیگر را پیر نکنیم !
‎‌‎‌‎‌

کسایی که زخمی‌ان ولی زخم نمی‌زنن
همون احسن الخالقینن.

. .

ما مناسب‌ترین آدم‌های ممکن بودیم برای هم،
که توی نامناسب‌ترین زمان ممکن برخوردیم به هم.
تو خسته بودی از زخم‌های روی تنت،
من خسته از مرهم گذاشتن روی تنِ زخمیِ آدم‌ها و نماندنشان...

. .

می‌گه پاییز دیگه آخرشه‌ها...!
حواست هست؟
پس کی حالمون خوب می‌شه؟
می‌گم ما حالمون خوب نمی‌شه
ما فقط می‌تونیم جای زخمامون رو با یه بغل ساده تسکین بدیم.
می‌گه همین؟
می‌گم همین.
می‌گه پس من خیلی زخمی‌ام ...
می‌گم منم منم ...

. مجتبی پورفرخ
. .