به گورستان گذر کن تا ببینی
چه خوردند وچه پوشیدند وبردند

دو روزی زندگی کردند وآخر
به هرحالی که بودندجان سپردند

طمع بسیار کردند مال دنیا
ز روزی بیشتر هرگز نخوردند

همانانی که بودند نورچشمی
تنش را در لحد محکم فشردند

اگر شاه وگدا،نادار و دارا
اجل آمد نفس بگرفت مُردند

تنهایی را دوست دارم!
عادت کرده ام که تنها با خودم باشم،
دوستی میگفت: عیب تنهایی این است:
که عادت میکنی خودت تصمیمی بگیری،
تنها به خیابان میروی،
به تنهایی قدم میزنی.
پشت میز کافی شاپ تنهایی می نشینی
و آدمها را نگاه میکنی،
ولی من به خاطر همین حس دوستش دارم!
تنها که باشی نگاهت دقیق تر میشود و معنادار،
چیزهایی میبینی که دیگران نمیبینند،
در خیابان زودتر از همه میفهمی پاییز آمده
و ابرها آسمان را محکم در آغوش کشیده اند!
میتوانی بی توجه به اطراف،
ساعتها چشم به آسمان بدوزی
و تولد باران را نظاره گر باشی.
برای همین تنهایی را دوست دارم،
زیرا تنها حسی است که به من فرصت میدهد خودم باشم!
با خودم که تعارف ندارم،
سالهاست-به-تنهایی-عادت-کرده-ام...!

این گربه ها هم آدم شدن واسه ما ؟ قبلنا هیبتی داشتیم.از دور پخ میکردیم 3متر رو هوا بودن ، حالا از کنارمون رد میشن ، نگاه معنادار چند ثانیه ای میکنن. همین مونده به نشانه ی افسوس سرشون رو تکون بدن

ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺑﻪ ﭘﺴﺮﺧﺎﻟﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺍﺳﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﯼ ﻣﻬﺪﺗﻮﻥ ﺭﻭ ﺑﮕﻮ:
ﻣﯿﮕﻪ:
ﻧﮕﺎﺭ
ﻻﻟﻪ
ﺳﻮﺩﻩ
ﺑﻬﻨﺎﺯ
ﺁﻧﺎﻫﯿﺘﺎ
ﻣﺮﺟﺎﻥ
ﺳﻮﮔﻨﺪ
ﻣﯿﮕﻢ ﺗﻮ ﻣﻬﺪﺗﻮﻥ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ ﺩﺍﺭﯾﺪ؟
ﻣﯿﮕﻪ ﺁﺭﻩ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ ﭼﯿﮑﺎﺭ ﺑﻪ ﺍﻭﻧﺎﺩﺍﺭﻡ!

از وقتی که رفتی

من ماندم و یک دنیا بی خبری از تو

دلم بهانه نبودنت را می گیرد

همیشه منتظر آمدنت می مانم

حتی اگر این انتظار بی معنی باشد

و در این بین . . . .

سکوت معنادار تو مرا به شک می اندازد

که نکند از اول همه چیز اشتباه بوده باشد

با اینکه دلم میداند ممکن است شاید هیچگاه نبینمت

اما

نمیخواهد این جدایی را باور کند

نمیخواهد این دوری را بفهمد

نمیخواهد فراموشت کند

دل مــــن . . . .

گاهی نمیخواهد هیچ چیز را باور کند

گاهی نمیخواهد هیچ بفهمد

گاهی خیلی بچه میشود

سرزنشش نکن

چه کارش می شود کرد

دل است دیـــگر . . . .

سرزنگ زیست شناسی معلم گفت معده ی بز میتونه سلولوز رو تجزیه کنه ولی معده ی شما نمیتونه خاک توسرتون که از بز کمترین منم گفتم آقا مگه معده تو میتونه
کلاس در سکوت معناداری فرو رفت
معلم گفت بعد کلاس بیا تو افق باهات کار دارم