برای اشتباهاتتون دلیل نتراشید
معذرت خواهی کنید !

AliQ

ما راحت نظر میدهیم

جواب ندادنِ پیام را مغرور بودنشان تلقی میکنیم
و زود جواب دادن ها را هم میگذاریم به پایِ بیکار بودن.

به کسی که با همه گرم میگیرد انگِ بیش از حد آزاد بودن میزنیم،
و کسی که حریمش را حفظ میکند متهم میکنیم به گوشه گیر بودن.

کسی که تار مویش یا مچ دستش معلوم است را بی بند و بار میدانیم
و با حجاب ها را خشکِ مذهب.

به کسی که از خودش زیاد عکس میگذارد لقبِ خود شیفته میدهیم
و وقتی کسی عکسی از خودش نگذارد میگوییم لابد خیلی زشت است.

عکس از بیرون رفتن و خوش گذرانی بگذاریم اسمش میشود شوآف
و تفریح هایمان را برای خودمان نگه داریم میشویم
بیچاره و افسرده است.


زیاد که بخندیم میشویم بی غم
و ناراحتیمان را که بروز بدهیم میشویم تو هم که همیشه حالت بد است.

عکسِ چشم و ابرو بگذاریم میگویند لابد هنوز نرفته زیر دست جراح
و عکس از صورت میگذاریم میگویند لابد هیکلش نتراشیده است.

آهنگ خارجی گوش بدهیم میشویم متظاهر
و آهنگ فارسی که پخش کنیم بی کلاس.

ازدواج که نکنیم میشویم لابد عیب و ایرادی داشته
و بله که بدهیم میشویم عجله داشت انگار.

ما آدمها تکلیفمان با خودمان معلوم نیست
اصلا ملاک برای خوب و بد بودن آدم ها نداریم انگار
بعد با همین ملاک های نصفه نیمه که هر روز هم عوضشان میکنیممی افتیم به جان آدمها و اندازه گیری و برچسب زدن بهشان.

#فاطمه_جوادی

گاهی پیش می آید که ما در رابطه هایی قرار میگیریم ،
که دوست داشته نمیشویم
آنطور که دوستش میداریم دوستمان ندارد ،
مثل اینکه در جاده ای قرار بگیری که هر چه قدم برمیداری به مقصدت نمیرسی !
اگر حس میکنید که به اندازه ‌کافی دوستتان ندارد ، برای خود مدام دلیل نتراشید که اگر دوستم نداشت چرا فلان کار را کرد ، یا فلان حرف را زد ،
قدر احساساتِ خود را بدانید ،
دوست داشتن به آدم عزت نفس میدهد ،‌ حالِ خوب و آرامش را به زندگی ات می آورد .
هر حسی
که عزت نفستان را از شما میگیرد ،
اسمش عشق نیـست
"قدرِ احساسی به اسم عشق و دوست داشتن که در وجودتان قرار دارد را بدانید
آن را خرجِ هر انسانی نکنید "


ما انسان ها مثل مدادرنگی هستیم…
شاید رنگ مورد علاقه یکدیگر نباشیم!!!
اما روزی …
برای کامل کردن نقاشیمان به دنبال هم خواهیم گشت ..
به شرطی که همدیگر را تا حد نابودی نتراشیده باشیم….

#sargol

گفتند چرا سنگ
گفتیم مگر در آن صبح غریب
اولین نقشها و کلمات را
اجداد بیابانگردمان
بر سنگ نتراشیدند.

مگر کافی نیست که نانمان هنوز از زیر سنگ بیرون می آید
و ناممان شتابان می رود
که بر سنگ نوشته شود.

سنگمان را کسی به سینه نزد
و سرمان تا به سنگ نخورد آدم نشدیم

"عباس صفاری"