بعضی روزهام هیچ اتفاقی نیوفتاده، ولی دلت میخواد غمگین باشی، دلت میخواد کمتر حرف بزنی، بیشتر خیره بشی، کمتر بیرون بری، بیشتر تنهایی وقت بگذرونی، تا خود صبح رو یه موسیقی غمگین قفلی بزنی و به رفتن کسی که شاید هیچوقت تو زندگیت نبوده فکر کنی و ریز ریز اشک بریزی، بعضی روزها انگار آدم وظیفه خودش میدونه تموم غم دنیا رو به دوش بکشه.

خیلی مهمه که با انسان‌های درست و حسابی معاشرت کنی؛ تو هر چقدر هم اراده و تلاشت کافی باشه، همینکه با آدم‌های اشتباه روبرو بشی زمین می‌خوری!
اما آدمِ درست، حتی اگر زمین هم خورده باشی بلندت می‌کنه؛
امیدوارم که در هر شرایطی با آد‌م‌های خوش ذات روبرو بشی و گذرت به آدم‌های اشتباه نیوفته…

من دارم خیلی باهات راه میام که از چشمم نیوفتی، اما متاسفانه تو داری میدوئی…

امیدوارم تو سن شصت هفتاد سالگی یه شب
سیگار به دست تو بالکن یاد کارای نکرده و آرزوهای
از دست رفته جوونیمون نیوفتیم و
همه وجودمون پر از حسرت نشه...

'
ڪاش میشد دست اتفاق هاے تلخ زندگے را میگرفتیم تا نیوفتند...

. .

انقدری که امسال آدم از چشمم افتاده، میوه از درخت نیوفتاده.

کاش هیچ وقت مهر آدمی که قسمتمون نیست به دلتون نیوفته .

انتظار کشیدن برای مسئله‌ای که هنوز اتفاق نیوفتاده، بدتر از درد کشیدن برای مسئله‌ای که اتفاق افتاده.

اتفاق عجیبی نیوفتاده، فقط کلی منتظر موندیم و فکر میکردیم این بار دیگه فرق داره ولی فرق نداشت.

مغز میدونه اتفاقی نیوفتاده و چیزی برای نگرانی نیست، بعد دستور اضطراب‌ و پنیک‌ رو صادر میکنه.