‏آدم باید بعضی‌وقتا کل راه رفته رو برگرده
بره روی‌ نقطه صفر وایسه و سرش رو بگیره بالا بگه:
" تجربه شد "

از دید بقیه روی پاهام وایستادم حالم خوبه و واقعا قوی‌ام، اما حقیقت اینه که خسته‌ام، تیکه تیکه شدم، میخوام فرار کنم، میخوام برم گم و گور شم.

‏کمالگرایی کارش همینه؛
ازت میخواد فقط بدویی!
هر وقت هم که وایسی
با شلاق احساس گناه و عقب ماندگی
و توهم اینکه باید بهتر از چیزی که هستی، باشی
میاد سراغت!

مخلص کلام اینکه
پیشرفت با کمالگرایی فرق می کنه
کمالگرایی باعث میشه از دستاوردات لذت نبری!


. .

همیشه بالا رفتن خوب نیست. گاهی لازمه وایسی جا پاتو سفت کنی.

میخوام برات اینطوری باشم که اگه تموم دنیا مخالفت بودن، یه لحظه وایسی، عرق پیشونیت رو با آستینت پاک کنی، برگردی پشت سرت رو نگاه کنی من پشت سرت وایساده باشم، بهت افتخار کنم، هوات رو داشته باشم و بهت بگم تا آخرش هر بار برگردی من پشتتم.

تنهایی از پس یه چیزهایی براومدم که یه لشکر آدم با داشتن هزار تا تکیه‌گاه کم میاوردن، اما من بی هیچکسی وایسادم.

تقصیر آدم ها نیست که
میرن دوراشون رو میزنن بر میگردن
تقصیر خودمونه
که هنوز سر جامون وایسادیم!
‌

الان توی همون زندگی‌ای هستی که پنج سال پیش خوابشو می‌‌دیدی ولی چون انتظارت بزرگ‌تر شده ، نمی‌فهمی رسیدی به یکی از رویاهات ، یه لحظه وایسا ببین کجایی🫴🏽.

♡

اصلیه من بودم، که وقتی قلبم و تیکه پاره کردی، باز هم پات وایسادم.

اونجایی‌ وایستادم که ممکنه خودمو بکشم.