گاهی تو خیالم باهات حرف میزنم، آخرین‌ باری که دیدمت رو به یاد میارم و بودنت رو ادامه میدم، یادت باشه میتونستی دستم رو بگیری، اما نگرفتی.

گاهی تو خیالم باهات حرف می‌زنم. آخرین‌ باری که دیدمت رو به یاد میارم و بودنت رو ادامه میدم؛ یادت باشه می‌تونستی دستمو بگیری، اما نگرفتی.

خیلی سرتونو درد نیارم؛
به آدمهایی که راز بقیه رو بهت میگن اعتماد نکن!

درسته من هی تحمل میکنم هی صبر میکنم
هی خودم میزنم به اون راه ؛
هی از خودم مایه میزارم ؛
هی میگم ولش کن درست میشه ؛
ولی دیگ شما هم نباید سو استفاده کنید یا قلب‌ و ذهن و فکر آدم مسخره خودتون کنید
همیشه هم قرار نیست من آروم و صبور و مهربان باشم
یه جایی هم کم میارم دیگ حوصله حرف زدن باهاتون هم ندارم چون ناامید و خستم کردید.

غصه چیو میخوری دورت بگردم؟
مگه من مردم که غم بشینه تو چشمای قشنگت؟
مگه مردم غم خونه کنه تو قلبت؟
خودم همه دردات و غماتو به جون میخرم..
خودم سنگ صبورت میشم،
هرچی غم و غصه اس از تو دلت درمیارم
آخه قربونت برم دورِ سرت بگردم
تو که میدونی من میمیرم برات
تا منو داری غم تو دلت نشینه یه وقت..
خُب؟

وقتی یکی و دوست دارم اون‌قدر گاردم و میارم پایین که فکر می‌کنه اعتماد به نفس ندارم داغونم؛ عزیزم من یه از خودراضی روانی‌ام که فقط با تو خوبم.

شب ها ساعت ۱۲ الی ۳ تصمیماتی میگیرم و برنامه ریزی هایی انجام میدم که اگر اجرا بشن میتونم در عرض یک سال جهان رو به بردگی خودم دربیارم ؛

صبح که میشه به این فکر میکنم که
آیا اصلا زندگی ارزش زیستن دارد؟!

‌
صدای بی گزند
.️.

‏قدر زندگی در کنار خانواده تون رو بدونید! مخصوصا اونجاها که یکی صداتون میکنه: 
پاشو بیا سر سفره،
چایی میخوری برات بیارم؟
میوه میخوری؟

من دلم نمیخواست خیلی چیزارو تجربه کنم، دلم نمیخواست تا اون حد عصبانی و ناراحت بشم، دلم نمیخواست اونجوری ذوقم کور شه، دلم نمیخواست پروانه‌های تیکه تیکه شده‌ی خونی رو بالا بیارم، یا همه‌ی اون حسای قشنگ برام یه کابوس شن، دلم نمیخواست انقدر اذیت شم که الان هرکاری کنم نتونم خوشحال شم، دلم نمیخواست همه‌ ی حِسام له شه و الان بی حس شم، نمیخواستم اینجوری از زندگی درس بگیرم.

اینکه راحت میتونم کسی و کنار بذارم و بابتش خم به ابروم‌ نیارم بهترین بلاییه که سرم اومده.