در این شهر هیچ چیز حقیقی نیست
جز دلِ منتظرِ من
که کوچک شده
که تنگ کرده راهِ نفس را
که می بارد با یک
ببخشید حواستان کجاست ؟
که می خواهد فریاد بزند حواسم ؟؟؟
اگر می دانستم که خودم را درست همانجا پرت می کردم
نمی دانم آقا.. نمی دانم خانوم
بروید از او بپرسید.. از او که نمی دانم کجاست !
از او که هرروز در فالم می آید
ولی برایِ حالِ دلِ بی تابم نمی آید
بروید و بگویید
آب دستش هست بگذارد پایِ گل دانهایش
به سراغِ شمعدانی ها برود
بی تابند و خسته
هرروز نیم خیز می شود نگاهی به بیرون می اندازند
و وقتی می بینند خبری نیست که نیست
باز
م ی م ی ر ن د
در این شهر هیچ چیز دروغی نیست
جز
خنده هایِ من که از سرِ
لطفا! حالم را نپرسید
رویِ صورتم می نشیند

شیرین است وقتی کسی را دوست داری و می خندد
و چشمانش به اندازه ی ِ یک خط باریک می شوند
و چال می افتد روی گونه اش و دندانهایش ردیف می شود
بین قاب قرمز لبانش ...
موهایش می ریزد در آغوش باد و در هم می پیچد خیال
و بوی زندگی که می ریزد روی نبض سیال ذهن ...
باران باشد و چشم هایی که دروغ نمی گویند.
که دوست داشتن فقط جمله نیست برای تمرین خط !

هنگام عبور از خیابان

خانم ها


سمت راست را نگاه می كنند.
سمت چپ را نگاه می كنند.
از خیابان رد می شوند.

آقایان


سمت راست را نگاه می كنند، ماشین می آید .
فاصله ماشین با خودشان را با چشم اندازه می گیرند و چون همگی راننده های قابلی هستند با سرعت وارد خیابان می شوند .
راننده به شدت ترمز می كند.
مرتیكه مگه كوری؟ (راننده می گوید)
در حالی كه از روی میله های وسط خیابان می پرد می گوید: كور خودتی گاری چی!
بدون اینكه سمت چپ را نگاه كند می دود آن سمت خیابان.
هنوز هم صدای بوق ماشین هایی كه به خاطر این آقا ترمز كرده اند به گوش می رسد.





هنگام رانندگی


خانم ها


بنزین را چك می كنند.
روغن ماشین را چك می كنند.
ترمز دستی را پایین می كشند.
با سرعت مطمئنه حركت می كنند.
پشت چراغ قرمز ها می ایستند.
به عابر پیاده احترام می گذارند.

آقایان


وسط راه بنزین تمام می كنند.
وقتی دود از لاستیك هایشان بلند شد به یاد می آورند كه ترمز دستی را نكشیده اند.
چراغ قرمز را مهترین معضل اتلاف وقت و عمر می دانند.
عابر پیاده موجودی مزاحم و مختل كننده عبور و مرور است.
و از همه مهمتر: بوق مهترین اختراع بشر بعد از برق به حساب می آید.





هنگام صرف غذا

خانم ها


مرتب پشت میز می نشیند.
مقدار كمی غذا می كشند.
به آرامی غذا می خورند.
تنها نوك قاشق را در دهان می كنند.


آقایان


تا جایی كه بشقاب جا دارد غذا می كشند.
به سرعت غذا را می بلعند، در حالی كه قاشق را تا دسته در دهان می كنند.
صدای برخورد قاشق با دندانهایشان موسیقی گوش نوازی است.
بعد از دو بار پر كردن بشقاب، بالاخره كمی سیر می شوند.





هنگام مهمانی رفتن

خانم ها


لباس نو می خرند.
به دقت حمام می كنند . لباس هایشان را اتو می كنند.
با دقت آرایش می كنند.
بهترین عطر را استفاده می كنند.
به دقت خود را در آیننه نگاه می كنند.
و بالاخره رضایت می دهند كه خوشگلند!


آقایان


از یك ساعت قبل حاضرند و الان بر روی مبل خوابشان برده.





در پایان یك روز خسته كننده

خانم ها


بعد ازاینكه ظرفها را شستند.
آشپزخانه را تی می كشند.
غذای فردا را در یخچال می گذارند.
چراغ ها را خاموش می كنند.
كمی مطالعه می كنند.
می خوابند.

آقایان


بعد از اینكه شام خوردند چای می خورند.
كمی با چشمهای خواب آلود تلویزیون را نگاه می كنند.
بعد از اینكه دو سه بار كنترل تلویزیون از دستشان به زمین افتاد.
تلویزیون را خاموش كرده و به سمت رختخواب می روند و بدون آنكه
روتختی را بردارند می خوابند
^_^