ᵗʰᵉʳᵉˢ ᵃ ʷᵒʳˢᵉ ˢᵗᵃᵍᵉ ᵗʰᵃⁿ ⁿᵒᵗ ᵘⁿᵈᵉʳˢᵗᵃⁿᵈⁱⁿᵍ ᵃⁿᵈ ⁱᵗˢ ᵐⁱˢᵘⁿᵈᵉʳˢᵗᵃⁿᵈⁱⁿᵍ

درجه‌ای وحشتناک ‌تر و هولناک تر از نفهمی هم وجود دارد و آن بد فهمی است

خانم هایده چی دیده بود که گفته «برو که بی‌حقیقتی...»
‏«بی‌حقیقت‌بودن» آخرین درجه‌ٔ حقارتیه که می‌شه به انسان نسبت داد.

خانم هایده چه روزگاری رو پشت سر گذاشته بود که گفته «برو که بی‌حقیقتی...»
«بی‌حقیقت‌بودن» آخرین درجه‌ی حقارتیه که می‌شه به کسی نسبت داد...

به آدم‌هایی که زندگی احساسی برایشان در درجه‌ی دوم اهمیت قرار دارد به گونه‌ای رشک می‌برم...
آنان شاهان این دنیایند،
شاهانی رویین تن..!

.

حس بدیه اینکه هرگز درجه‌ی اهمیتت رو توی زندگی کسی که بهش فکر می‌کنی نفهمی...


For Everyone

آدم باید در درجه‌ی اول به عشقِ خودش زندگی کند
اصلاً باید هر روز صبح روی درِ یخچال خودش برای خودش یادداشت بنویسد
خودش به خودش بگوید:
"عزیزم بیدار شدی صبحانه بخور
فلان غذا برایت ضرر دارد نخور
فلان کارت را حتمن انجام بده
راسِ فلان ساعت قرصت را بخور
بخاطرِ فلان اتفاق حرص و جوش نخور و ...". ما وقتی تنهاییم فکر می‌کنیم هیچ‌کس نیست
اما همیشه وقتِ تنهایی یک‌نفر هست که او را نمی‌بینیم و آن هم کسی نیست جز "خودمان". او ما را همیشه می‌بیند
همیشه کنارمان است
در بهترین شرایط و بدترین شرایط رفیقِ‌مان است.
خودمان گاهی اوقات کنارِ خودمان می‌ایستد و ضربه خوردن‌مان را نگاه می‌کند و دلسوزانه اشک می‌ریزد
ولی ما گاهی اوقات خودمان هوای خودمان را نداریم
خودمان بدترین ضربه‌ها را به خودمان می‌زنیم بدونِ اینکه حواسِ‌مان باشد.

خودِمان خودمان را فراموش می‌کنیم
خودمان خودمان را در یک اتاق حبس می‌کنیم
می‌رویم و مدت‌ها نمی‌آییم.

باید هوای خودمان را داشته باشیم

کامپیوترم به درجه‌ای از کُندی رسیده که وقتی دابل کلیک می‌کنم رو مای کامپیوتر بعد ۵ دقیقه پیغام میده: داداش کجا رُ کلیک کرده بودی؟