سعی میکنم به این موضوع فکر نکنم که آدم‌های مورد علاقه‌ام خیلی زود کسانی رو ملاقات می‌کنند که براشون از من بهتر و جالبترن و من کم کم تو‌ اعماق خاطراتشون گم میشم.
‏بی‌هیچ ردپایی

Many people will walk in and out of your life but only true friends will leave footprints in your heart.

بسیاری از مردم وارد زندگی شما می شوند و از زندگیتان خارج می شوند، اما فقط دوستان واقعی ردپایی در قلبتان خواهند گذاشت.

‌‌‌‌‌‌.࿐

Many people will walk in and out of your life but only true friends will leave footprints in your heart.

بسیاری از مردم وارد زندگی شما می شوند و از زندگیتان خارج می شوند، اما فقط دوستان واقعی ردپایی در قلبتان خواهند گذاشت.

‌‌‌‌‌‌.࿐

همیشه رفتن رو قسمتایی
از برف که تازه رو زمین نشسته
و هنوز رد پایی روش نیست جالبه
خودتو رو برفا بندازی
یکم از برف تازه نشسته رو مزه کنی
یا نذاری کسی بیاد اون قسمت و خودتو دراز کنی
یه احساس مالکیت بهت میده
یه احساس خوب که دوست داری فقط مال خودت باشه
چون روش حساسی و میدونی اولین نفری هستی که اونجا رو برای
خودش در نظر گرفته و
اولین نفر اونجا قدم گذاشته
عشق اول همینه
نه ردپایی از کسی هست،
نه لمس برفهای اونجا
نه کسی از برفش چشیده،
نه کسی مالک اون منطقه بوده
عشق اول به اندازه همون برف،
پاک و سفید که نباید
ردپایی روش بیفته....
.
محسن صفری

همیشه رفتن رو قسمتایی از برف که تازه رو زمین نشسته و هنوز رد پایی روش نیست جالبه
خودتو رو برفا بندازی
یکم از برف تازه نشسته رو مزه کنی
یا نذاری کسی بیاد اون قسمت و خودتو دراز کنی
یه احساس مالکیت بهت میده
یه احساس خوب که دوست داری فقط مال خودت باشه
چون روش حساسی و میدونی اولین نفری هستی که اونجا رو برای خودش در نظر گرفته و
اولین نفر اونجا قدم گذاشته
عشق اول همینه
نه ردپایی از کسی هست،نه لمس برفهای اونجا
نه کسی از برفش چشیده،نه کسی مالک اون منطقه بوده
عشق اول به اندازه همون برف،
پاک و سفید که نباید ردپایی روش بیفته
#محسن_صفری

ماه برای مویه های من است
که این همه بی طاقت می تابد.
من دیری ست که دست دنیا را خوانده ام
اما هیچ ردپایی از تو اینجا نیست
نه راه ، نه کوچه، نه کوه، نه کلمات
پس منزل ات کجاست؟
من باز هم به همین بادیه باز خواهم گشت
ایوب را من از مراثی خود تحمل و ترانه آموخته ام
من فقط برای با تو بودن روزی ست، که نمرده ام هنوز.

" سید علی صالحی "

جانبازان شیمیایی ما، گمنام ترین و سربلند ترین قهرمانان جبهه های دفاع مقدس هستند.

آنها هر روز، زندگی در میان شعله های آتش را تجربه می کنند.

داستان نشستن شیخ الانبیاء حضرت ابراهیم(ع) در دل آتش حکایت همین جانبازان ماست

که از نسل معنوی همان پیامبر آتش نشینند.

جانبازان دلاور ما در هر جبهه ای از جبهه های مقدس ردپایی از خود گذاشته اند

که آثار آنها را در تمامی جبهه های غرب و جنوب می توان دید.

آنها گاه در لابلای کوه های سر به فلک کشیده کردستان به جست وجو و دفاع مشغول می شدند

و گاه در میان امواج خروشان کارون و اروند، در پی دیار دلدار، تن به طوفان دریا سپرده اند،

که حکایت شان یک تاریخ حادثه را در برابر ما آشکار می کند.

اگر چه بسیاری از مجاهدان این دیار، پاداش شجاعتشان را از خدای سبحان گرفته اند

و به مقام عظمای شهادت نایل آمدند، اما اگر به دقت به جاده زندگی نگاه کنیم،

سوارانی را می بینیم که همچنان چالاک و چابک به سمت نور در حرکتند

و بیرق فتح و پیروزی و نوید ظهور مولایمان را در دست پرقوتشان به اهتراز در آورده اند.

ﺍﺯ ﻣﺮﮒ ﻣﯿﺘﺮﺳﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺍﺷﮑﻬﺎﯼ ﻣﺎﺩﺭﻡ …
.
.
بی محبت مادر
یک قنات بی آبم
مثل راه بی مقصد
مثل عکس بی قابم
بی محبت مادر
از شکوفه ها دورم
یک کبوتر بی بال
یک چراغ بی نورم
بی محبت مادر
چون لبان بی لبخند
ساکتم و غمگینم
مثل بلبلی در بند
بی محبت مادر
در دلم صفایی نیست
از بهار در قلبم
هیچ ردپایی نیست

تو همیشه
چیزی پیش من جا گذاشته ای
عطری ...
ردپایی ...
یادی ...
و جایش دلم را با خودت برده ای !