‌
شدیدا به آدمایی که دیسیپلین و نظم دارن و تلاش میکنن احترام قائلم. میخواد رژیم غذایی باشه ورزش باشه میخواد برای زیبایی باشه یا برای درس و کار میخواد برای خوشحالی باشه یا برای رابطه و خانواده.
آدمی که بدونه برای به دست آوردن هر چیزی باید زحمت کشید و نمیشه فقط طلبکار بود آدم درستیه.

وقتی یکی میگه اگه میخواست برمیگشت، من یاد وقت‌هایی میفتم که میخواستم، ولی هیچوقت برنگشتم.

حالم بهم میخوره از اینکه بجز تو با کسی آشنا شم، کاش تو آدم بهتری بودی.

این جمله رو جایی بنویسید که کار می‌کنید، درس میخونید یا تلاش میکنید؛

"امروز هرگز به زندگی تو بر نمی گرده پس بلند شو و ازش استفاده کن"

بعضی اوقات متقاعد میشم که برای هیچ رابطه‌ی انسانی مناسب نیستم، چون انگار یا زیادی احساس میکنم، یا انقدر بی‌حس میشم که حتی خودمم نمیفهمم چی میخوام.

کسی که سیگاریه هر ثانیه از سیگارش عکس نمیذاره
چون واسش عادی شده.

کسی که خونه خوب و ماشین خوب داره هم همینطور.
اونی که همیشه غذای خوب میخوره هم عکس نمیذاره چون براش عادیه.
کسی که واقعا رابطش خوبه هم حرفی ازش نمیزنه چون عادیه....
میدونید بحثِ چیه؟!

اصالت!

میگفت: وقتی خوشحالی، دلت میخواد با کسی حرف بزنی که دوستش داری، وقتی غمگینی، دلت میخواد با کسی حرف بزنی که دوستت داره، اگر این دو نفر رو داری خوش شانسی.. پس خوش به حال من که هر دوتاش واسه من یه نفره و اونم تویی..

خیلیا میبینن و میگن اصلاً بهت نمیخوره که تو زندگیت مشکل داشته باشی...
بهت نمیخوره که سختی کشیده باشی!
بهت نمیخوره زود رنج باشی...
بهت نمیخوره احساسی باشی...
بهت نمیخوره که تنها باشی :)
آره خیلی چیزا بهمون نمیخوره چون ما به خیلی از دلایل ظاهر داستان رو حفظ کردیم و نخواستیم کسی چیزی ازمون بدونه...
وگرنه فکر بقیه کجا و واقعیت زندگی ما کجا...!

یه وقت‌هایی آدم ته دلش غصه میخوره چون دوست داره به طرف بگه ببین نکن، دوست داشتنم داره تموم میشه ببین تو رو خدا اینطوری نکن قلبم رو تیکه پاره نکن، دارم میرما، ولی نمیتونه.

کندن نقاب قوی بودن عجیب سخته‌، چون انتظار بقیه ازت شکل گرفته و باید همشونو نا امید کنی، ولی تا کی میخوای نقش بازی کنی..؟