نمیدونم عزیزم، شاید تلخ‌ترین قسمت زندگی اونجاییه که مجبور میشی قبول کنی هیچی قرار نیست اونطوری که تو دلت میخواد پیش بره.

‏کنار گذشته شدن جز تلخ‌ترین تجربه‌های
بشریه. فرقی هم نمیکنه از کار کنار گذاشته
شی، از دوستی یا حتی یک رابطه عاشقانه.
در هر حالت، اول همه وجودت خشم
میشه و بعد حسرت. اون آخر سر هم
یه غمِ سمجی تو دلت میمونه که تا ابد
تنهات نمیذاره.


. .

ولی میدونی تلخ‌ترین چیزی که بینمون اتفاق افتاد چی بود؟‌‌ اینکه شدیم دو تا غریبه که همه‌ چیز همدیگه رو میدونن.

اصلا خودتون رو گول نزنید که بلد نیست، وقتش رو نداره، یادش رفته، همشون بلدن، همشون برای آدمی که بخوان همه کار میکنن، فکت تلخ‌تر اینه که به رفتار شما هم بستگی نداره، فقط به میزان خواستن خودشون بستگی داره پس فکر نکن اگه خوب باشی و توقعی نداشته باشی عاشقت میمونن.

تا به حال طعم بی‌خیالی را چشیده‌ا‌ی؟ ملس است و دلچسب! چقدر می‌نشیند به جانت، و دلشاد از تمام اتفاقات اطرافت لذت میبری.
از صبح‌های بی‌تشویش، صدای گنجشک‌ها، شمعدانی‌های پشت پنجره، نوشیدن فنجان چای با طعم زندگی، و در آخر سکوت شب‌های بی‌دغدغه.
بی‌خیال باش جانم! نگذار تا رد پای خاطرات، روحت را لگد مال کند. بگذار و بگذر از تمام تلخ‌کامی‌های روزگار.
لبخند بزن، عمیق نفس بکش، و جان ببخش به تمام لحظه‌های بی‌جان این دوران. بی‌خیال باش جانم …
ᅟ

برخی پایان‌ها همانند قهوه تلخ‌اند، اما از تو فردی هوشیار و آگاه می‌سازند

.࿐

اما اگر تلخ‌کامی‌های مرا به یاد آوردی،
فراموش مکن در روزگاری که مهربانی و دوست
داشتن کمرنگ شده است، با تو مهربان بودم و
دوستت می‌داشتم.

تلخ‌ ترین پارادوکس در مورد عشق
رو خانم فروغ فرخزاد تو این بیت گفته:
«من از تو میمردم اما تو زندگانی من بودی.»


. .

وابستگی، همزمان شیرین‌ترین و تلخ‌ترین حس جهانه.

یکی از تلخ‌ترین لحظات زندگی، واسه وقتیه که میفهمی اونقدر که تو دوستش داری، اون دوستت نداره؛ لحظاتی که میفهمی کاری رو که تو حتماً واسه اون انجام میدادی، اون به خاطر تو انجام نمیده.