این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

خروش موج با من می‌کند نجوا
که هرکس دل به دریا زد رهایی یافت.

-فریدون مشیری

رهی معیری :

ز درون بود خروشم،ولی از لب خموشم

دلم بابونه و باران
دلم یک دشت بی پایان
دلم یک هم سُرایی با صدای آب
دلم انگیزه می خواهد
دلم رفتن ،
دلم تغییر می خواهد
دلم دریا ،
دلم یک ساحل از شنهای سَرگردان
دلم باد و هوایِ ابری و موجِ خروشان و منِ بنشسته در ساحل ؛
دلم یک خواب می خواهد
دلم شوقی به یک رویا ...
دلم پرواز می خواهد !
هوای خشک و بی باران
عبوس و داغ و بی پایان
من و تاریکی و ماتم
تمام روح من آزرده از تکرار بی سامان
دلم ذوقی به یک لبخند
دلم شوقی به یک ترفند
دلم یک جرعه از عطر اقاقی ،
نرگس و پونه
دلم تغییر بی برگشت می خواهد
دلم ، دل کندن و رفتن
از این کوی و از این برزن
دلم امیـد می خواهـد !

چیزی عزیزتر از آرامش سراغ داری؟ چیزی هست که در شرایط فقدان آرامش و قرار، همچنان برای تو دلچسب و عزیز باشد؟ چیزی هست که تو را خوشبخت کند، آن‌زمان‌که آرام نیستی؟ آن‌زمان‌که از درون، ملتهبی و پیچک‌های بی‌تابی، تمام وجود تو را در بر گرفته‌اند؟ عشق، زیبایی، ثروت، هنر، شهرت، آزادی، سفر؛ کدام‌یک حال تو را خوب می‌کنند؟ وقتی آتشفشانی در تو به جوش و خروش افتاده، و رودخانه‌هایی سر به طغیان گذاشته‌اند!

#نرگس_صرافیان_طوفان

جان ز تو جوش میکند،دل ز تو نوش میکند،عقل خروش میکند،بی تو به سر نمیشد...




. .

کوچه کوچه دلم پر از غوغاست / هر طرف خیمه عزا برپاست

قدسیان سوگوار و محزونند / همۀ هستی سیه پوش عزاست

ماه خون و خروش و ماتم شد / ماه خون خدا محرم شد 

در رودی خروشان رها شدم،
بنگر که حال اقیانوسی آرامم!

#حسین_قناعی


#mim.

ذهن مثل آب میمونه،
وقتی توی جوش و خروش باشه سخته که بتونی داخلش رو ببینی.
ولی وقتی آروم باشه
همه چیز شفاف و واضح میشه.

. .

با من که به چشم تو گرفتارم و محتاج
حرفی بزن ای قلب مرا برده به تاراج

ای موی پریشان تو دریای خروشان
بگذار مرا غرق کند این شب مواج

یک عمر دویدیم و به جایی نرسیدیم
یک آه کشیدیم و رسیدیم به معراج

ای کشتۀ سوزاندۀ بر باد سپرده
جز عشق نیاموختی از قصه حلاج

یک بار دگر کاش به ساحل برسانی
صندوقچه ای را که رها گشته در امواج