‏یکی از پرآسیب‌ترین حالتای خودشیفتگی برای کساییه که خودشیفتگیشون حول «من بیش‌تر از بقیه سختی کشیدم» میچرخه. فکر می کنم جا داره درباره‌اش تامل کنیم چون بیشتر ماها به دلایل بسیار، زندگی سختی داشتیم -یا داریم- و باید دقت کرد این سختی منجر نشه به «پس از بقیه محق‌تر و سزاوارتر هستم»

هر چقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر و قابل اعتمادتر باشی، بخاطر آسیب‌های زیادی که تجربه کردی به کسی زخم نمیزنی، چون از میزان درد و ذات رنج خبر داری‌.

دلبستگی سالم با حضور باثبات در لحظات آسیب‌پذیر تعریف میشود، غایب‌های مزمن از نظر روانشناختی نه تنها امن نیستند بلکه گاه محرک آسیب‌اند، نبودن انتخاب است و انتخاب‌ها پیامد دارند، آن که در غم‌ات انتخاب به نبودن کرده در شادی‌ات حقی برای ماندن ندارد.

‌تنهاترین آدما مهربون‌ترینان،
غمگین‌ترین آدما پرنورترین لبخند رو می‌زنن،
آسیب‌دیده‌ترین آدما از همه عاقل‌ترن،
همش بخاطر اینه که دلشون نمیخواد بقیه، اونجوری که خودشون اذیت شدن، اذیت بشن .

هر چقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر، ارزشمندتر و قابل اعتمادتر باشی به‌خاطر آسیب‌های زیادی که تجربه کردی به کسی زخم نمی‌زنی، چون از میزان درد و ذات رنج خبر داری!
تو زمانی یک انسان درست هستی که اجازه ندی تکه های وجودت عقده و باعث شکستن دیگران بشه...

تروما یاهمون آسیب‌های روحی و زخم‌های روان باعث میشن چیزهایی رو تحمل کنی که حقت نیست چون نمیخوای آدم‌ها رو از دست بدی اما التیام، التیام زخم‌هات باعث میشه متوجه بشی بعضی از آدم‌ها جایی تو زندگیت ندارن و در اون لحظه حتی مهم نیست چقدر اون‌ها رو دوست داری.

وقتی با یک نفر ازدواج می‌کنین در واقع با تمام این‌ها ازدواج می‌کنین:

- با آسیب‌های اون آدم در گذشته
- با خانواده‌اش
- با عادت‌هاش
- با ترس‌هاش
- با فرهنگی که توش بزرگ شده
- با عقاید، باور ها و جهانبینیش...

گاهی اوقات انسان از قدرت داشتن خسته می‌شود، دلش می‌خواهد بی‌دفاع و آسیب‌پذیر باشد، به طوری که حس کند کسی هست که از او مراقبت می‌کند و هیچ بار سنگینی بر دوشش نیست....

هرچقدر اصیل‌تر، عمیق‌تر‌، ارزشمندتر
و قابل اعتمادتر باشی بخاطر آسیب‌
های زیادی که تجربه کردی به کسی
زخم نمیزنی، چون از میزان درد و ذات
رنج خبر داری، تو زمانی یک انسان
شریف هستی که اجازه ندی تکه‌های
وجودت عقده و باعث شکستن دیگران
بشه.

‌
.

شاید بخشش گام سختی بنظر برسد، بخصوص برای افرادی که آسیب‌های بیشتری از جانب والدین خود در کودکی دیده‌اند، اما پیش نیاز این بخشش، پذیرش است. تا زمانی که نپذیرید زخم‌هایی که از جانب والدین خورده‌اید به خاطر مشکل شما نیست بلکه بخاطر سبک فرزندپروری غلط والدین و خصیصه‌های شخصیتی آنهاست، نمی‌توانید گام بعد را که فرایند بخشش و ترمیم آسیب است به درستی بردارید
.