عاشق مواقعیم که خدا برام یه نشونه هایی می‌فرسته که میفهمم صدامو شنیده از حرفای نزده ی توی دلم خبر داره و من تنها نیستم. عاشق وقتاییم که خدا بهم اثبات می‌کنه که‌ وجود داره. عاشق اون زمانیم که بعد‌ گذروندن یه دوره ی سخت و سیاه از زندگیم حس می‌کنم خدا تن زخمیمو بغل کرده و داره بهم کمک می‌کنه تا همه چیز دوباره خوب بشه.

آدما مثل سم میمونن
وقتی دردشون وارد وجودت شه
هیچ راهکاری نیست که حالت مثل اول خوب شه
خودشون میرن ولی درداشون باقی میمونن
و انقدر نفوذ میکنن توی قلبت تا اخر که از پا دربیای.

جدا شدن از کسی که باهاش طعم اولین دوست داشتن رو چشیدی، مثل کندن بخشی از روحه، زخمیه که نه زمان، نه آدم‌های جدید و نه حتی گذر سال‌ها نمیتونن جاش رو پر کنن، فقط یادت میمونه و هر بار که بهش فکر میکنی دوباره همون درد از نو شروع میشه.

تمومش شدن دوست صمیمی اینجوریه حتی بعد سالها ردی ازش تو زندگیت هست و میمونه:)

‏خودکشی مخفی اینطوریه که دیگه شما به خاطر خودت زندگی نمیکنی، به خاطر اطرافیانت‌ زنده میمونی.

‏کنار گذشته شدن جز تلخ‌ترین تجربه‌های
بشریه. فرقی هم نمیکنه از کار کنار گذاشته
شی، از دوستی یا حتی یک رابطه عاشقانه.
در هر حالت، اول همه وجودت خشم
میشه و بعد حسرت. اون آخر سر هم
یه غمِ سمجی تو دلت میمونه که تا ابد
تنهات نمیذاره.


. .

Stranger hits and leaves;
He hits himself, he will hit again

غریبه میزنه میره؛
خودی میزنه میمونه که دوباره بزنه

با ارزش ترین آدمها؟
- اونایی که وقتی میفهمن دوستشون داری باز آدم میمونن.

‏من دلم برای آدم‌های بدجنس میسوزه،
هیچ نقطه روشنی تو زندگیشون نیست،
هیچ دوستی طولانی مدت باهاشون نمیمونه و همه انرژیشون رو میذارن برای دشمنی و دائم درجا میزنن.
‏کاش بفهمن زندگی کوتاهه و روزها میگذرن، بریز دور این همه نفرت و حس بد رو بچسب به زندگیت..!

اصرار به هیچ چیز نکنید؛ آدما بخوان
حرف میزنن، بخوان تماس میگیرن،
بخوان میمونن، اگه بخوان همه‌کار
میکنن.