این بار که از این دریای خروشان به سلامت عبور کردیم، این‌بار که رگبار پایان گرفت و هوا صاف شد، همه‌تان را با عشق بغل می‌کنم.
من یک دنیا شوق و لبخند برای روزهای خوبمان کنار گذاشته‌ام و بغل‌بغل مهربانی و دلخوشی و هزار هزار بهانه‌ی روشن برای خوشبختی در پستوی ذهنم پنهان کرده‌ام و زمانش که رسید، برای همه‌مان از رهایی و شادی و عشق خواهم‌گفت.

چقدر مثل خانواده شده‌ایم این‌روزها...
از کنار هرکسی که در خیابان عبور می‌کنم، انگار سال‌هاست می‌شناسمش. انگار باتمام این چشم‌ها و چهره‌های مهربان قراری دارم، انگار چیزی ما را به هم پیوند داده، آنقدر محکم که جدا شدنی نیستیم و فراموش نمی‌کنیم هرگز، که چقدر به هم نیاز داریم و نیاز داریم که حال همه‌مان خوب شود. انگار همه در نهایت اندوهی مشترک غوطه‌وریم و داریم با تمام توان و با هم به سمت نور پیش می‌رویم و مراقبیم که تاریکی و اندوه و خشم، ما را نبلعد و کمک می‌کنیم به هم که قوی بمانیم و طاقت بیاوریم و در دل تندباد روزگار نشکنیم؛ به شوقِ بهار و به شوق روزهای روشن و خوبی که در انتظار ماست...

طاقت بیاوریم، برای تمام رنجی که تا امروز کشیدیم و تاریکی و خشمی که پشت سر گذاشتیم و دلخوشی‌های ساده‌ای که نداشتیم.
طاقت بیاوریم، به حرمت تمام تلاش‌های بیش از توان و زخم‌های رسیده به استخوان.
طاقت بیاوریم چون آگاه نیستیم به اینکه آخرین پله‌ی این سیاهچاله کجاست و کجای این قصه، به رهایی و نور می‌رسیم...
طاقت بیاوریم.

#نرگس_صرافیان_طوفان‌

دیوار دل دیگران را نشکنیم!
وقتی عصبی میشید هر حرفیو به زبون نیارید.
دل همو نشکنید.
زود قضاوت نکنید.
ادما دلشون اندازه مشتشونه، کوچیکه.
مثل این میمونه یه کاغذو مچاله کنی بعد پشیمون شی و ازش بخوای مثل روز اولش شه، میشه؟
نه نمیشه، دیگه مثل روز اولش نمیشه.
دل منم مثل همون کاغذس، وقتی ناراحتم میکنی، با حرفات دلمو میشکنی نمیتونم هضم کنم، نمیتونم ببخشم، نمیتونم.. حتی از یه تایمی به بعد نمیتونم خودمو توجیح کنم، کم میارم و تبدیل میشم به یه بغض.
تو دل بقیه سوزن فرو نکن، اون دل مثل روز اولش نمیشه.

دیوار دل دیگران را نشکنیم!
وقتی عصبی میشید هر حرفیو به زبون نیارید.
دل همو نشکنید.
زود قضاوت نکنید.
ادما دلشون اندازه مشتشونه، کوچیکه.
مثل این میمونه یه کاغذو مچاله کنی بعد پشیمون شی و ازش بخوای مثل روز اولش شه، میشه؟
نه نمیشه، دیگه مثل روز اولش نمیشه.
دل منم مثل همون کاغذس، وقتی ناراحتم میکنی، با حرفات دلمو میشکنی نمیتونم هضم کنم، نمیتونم ببخشم، نمیتونم.. حتی از یه تایمی به بعد نمیتونم خودمو توجیح کنم، کم میارم و تبدیل میشم به یه بغض.
تو دل بقیه سوزن فرو نکن، اون دل مثل روز اولش نمیشه.

‏اینقد راحت دل نشکنیم
‏اینقد راحت دل نشکنیم
‏اینقد راحت دل نشکنیم
‏اینقد راحت دل نشکنیم
‏:)

کاش وقتی کسی تمام احساس واقعیشو بهمون گفت
و
دلش رو به غرورش ترجیح داد
هر دوتا شو نشکنیم...

یادمون باشه
دلی را نشکنیم
شاید خانه خدا باشد..
کسی را تحقیر نکنیم
شاید محبوب خدا باشد..
از کمکی دریغ نکنیم
شاید کلید بهشت باشد..
خانه کسی را ویران نکنیم
شاید بهشت آنجا باشد..

انسانیت دین خاصی ندارد
همینکه در میان مردم زندگی کنیم
ولی هیچگاه به کسی زخم زبان نزنیم
دروغ نگوییم
کلک نزنیم
و دلی را نشکنیم
سوء استفاده نکنیم
حقی را ناحق نکنیم
یعنی انسانیم …