بنده هیچوقت کسی رو بخاطر اینکه با یه اتفاق کوچیک از کوره درمیره و شروع به گریه میکنه قضاوت نمیکنم، خیلی خوب میدونم که برای اون اتفاق گریه‌ نمیکنه بلکه برای تموم چیزهایی که تا اون لحظه تحمل کرده گریه میکنه.

تو حق نداری راجع به کسی قضاوت کنی که کل زندگیشو ندیدی،
روزای سختشو حس نکردی،
از نزدیک شاهد هیچی نبودی؛
تو فقط یه قسمت کوچیک از عمرشو تماشا کردی،
تو فقط دیدی چیکار کرده، ولی ندیدی بهش چی گذشته،
شاید این بهترین تصمیمی بوده که اون آدم گرفته،
ولی "قضاوت" بدترین تصمیمیه که تو گرفتی!

دایره ارتباطی کوچیک‌تر،
زندگی خصوصی‌تر،
آرامش ذهنی بیشتر ....

داستانت از جایی تغییر میکنه که خسته‌ای ولی دائم در حرکتی، از گذشته فرار نمیکنی بلکه درس میگیری، به پرورش روح خودت بیشتر اهمیت میدی، از تلاش‌های قدم به قدم و کوچیکت لذت میبری.

چیزهای کوچیکی که تو فراموش کردی، من رو ذره ذره دارن میکشن عزیزم.

دیگه جونم قد نمیده برای غصه‌های آدم‌های دنیا، حتی غصه‌های کوچیک خودم هم برام سنگین شدن، چه برسه به غم‌های بزرگ و دور، بعضی وقت‌ها ما بی‌احساس نمیشیم، فقط دیگه ظرفیت قلبمون تموم میشه.

اگه حتی یه شانس کوچیک
برای به دست آوردن چیزی که
دوست داری وجود داره
ریسک کن
زندگی خیلی کوتاهِ .. .

همیشه جایی زمانی مکانی ، با لطف های کوچیک و ریز ریزت کاری کن همه بهت مدیون باشن.️

اگر یک روز یه کافه کوچیک داشته باشم
اینو روزای ابری پاییز پلی میکنم ..️

「♡」

من هیچوقت هیچکس رو زشت ندیدم
همه برای من زیبا بودن جز آدمایی که زبونشون شیرین و مغزشون کثیف و زشت بود
صورتشون زیبا اما از درون سیاه و چرک بودن
متاسفانه این موضوع باعث میشد تا مدتی کم یا زیاد با آدم هایی سلام علیک داشته باشم که زیبا هستند اما ظاهری درونشون زمانی برام نمایان میشد که آسیبی بهم رسیده بود
و من پر از زخم بودم پر از زخمهای بزرگ و کوچیک جای زخم‌ها فرق میکرد هر چقد که بین درون و بیرونش فرق بیشتری بود زخم ها بزرگ تر بودن
این اتفاق های پی در پی باعث شد
از زیبایی آدما از دور لذت ببرم...