من به تک تک رفتارها فکر میکنم، به جزیی‌ترین نگاه‌ها، به لحن‌ها و حرف‌ها فکر میکنم، به احساسات پشت کلمات فکر میکنم، به خصوصیات آدم‌ها فکر میکنم، من حواسم به همه چیز هست و دقیقا غم‌انگیزترین قسمت زندگیم همین جاست، من خیلی فکر میکنم.

اگه ینفر بمونه باهات و منتظر بمونه که رفتارهای بدت رو عوض کنی اون یچیزی بیشتر از عشقه.

یه رابطه‌ی سالم قبل از هر چیز به «اعتماد» نیاز داره و بی‌اعتمادی فقط با خیانت به وجود نمی‌آد. قول‌هایی که عملی نمی‌شن، رفتارهایی که رنگ ثبات ندارن و حرف و عملی که یکی نباشن، بزرگ‌ترین دشمن حس اعتماد هستن.


.

‍ نوشته بود:
" بار عشق را باید انداخت بر دوش کلمات روزمره. مثلا "دیوونه چطوری؟" یک‌جور جمله‌ی عاشقانه است".
اما من گمان می‌کنم بار عشق را باید انداخت بر دوش رفتارها... پرسیدنِ حال آدم‌ها در بی‌وقتی، یا خریدنِ گل‌های بی‌وقت، یا بخشیدن چیزی که دوستش داری، یا ناگهان سر چرخاندن و تلاقی نگاه، یا ایستادن برای رسیدن ماشین و زل زدن به او تا دور و دور و دورتر شود.

آلما توکل

‏جدیدا حتی کوچیک‌ترین رفتارهای مثبتی که از طرف بقیه دریافت میکنم هم خیلی به چشمم میاد و سعی میکنم بهشون بگم که من کار قشنگی که برام کردی رو دیدم و براش ارزش قائلم .️

به نظرم یکی از کثیف‌ترین رفتارها اینه که وسط تایم امتحان‌ها با یکی دعوا کنید، قطع ارتباط کنید یا کلا باعث فشار روانی طرف بشین، نکنید، آدم باشید.

دوام بیاور؛
در مقابل دوست داشته نشدن!
در مقابل تغییر واکنش‌ها و رفتارها!
در مقابل نادیده گرفته شدن و کنار گذاشته‌شدن‌های ناگهانی...
تمرین کن روی هدف‌های خودت متمرکز شوی و آنقدر عمیق و حساب‌شده کارهای خودت را به سمت موفقیت‌های بزرگ و رضایت‌بخش پیش ببری که هیچ زمانی برای گلایه‌گزاری و دلخوری و اندوه باقی نمانَد.
عمیق و وسیع که باشی؛ به هر تکان کوچکی به هم نمی‌ریزی!

#نرگس_صرافیان

چطوری جذب آدمای ناامن میشی!
اونا تعداد زیادی از رفتارهای بد رو با اندکی از رفتارهای خوب قاطی میکنن! و هربار که تو از اونها رفتار سمی میبینی، ولی بعدش اندازه ی قطره ای رفتار خوب از خودشون بهت نشون میدن، مغز تو برای اینکه دوباره اون رفتار خوب و تجربه کنه، برای رسیدن بهش میاد تمام رفتارهای مخرب طرفش رو دوباره تحمل میکنه تا دوباره به اون اندک از رفتار خوب طرف مقابلش برسه!

یه روز التیام پیدا میکنی؛ از همه‌ی اون چیزهایی که درموردشون حرف نمیزنی. همه‌ی اون وقت‌هایی که یه معذرت‌خواهی ساده هم نشنیدی، همه‌ی اون کلمات یا رفتارهایی که بهت آسیب زدن. از سایه‌ی اون ترس مسخره که هیچوقت قرار نیست «دوست‌داشته» بشی— التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی، التیام پیدا میکنی.

کلمات که هیچی اکثر اوقات حتی رفتارهایی که باهاتون میشه هم دروغه.