یکی از قشنگ ترین هدیه هایی که میتونیم به آدمها بدیم اینه که باوری که یه جایی از زندگیشون از دست دادن رو بهشون برگردونی ..

به نظرم اینکه بعضی از دیگران فقط وقتی با ما کاری دارن، بهمون پیام میدن، واقعا مشکلی نداره. ما نمی‌تونیم به همه نزدیک باشیم و دائما از همه خبر بگیریم. ظرفیت روانی و احساسی ما محدوده. اما ناگهان در موقعیتی گرفتار میشیم و یادمون میاد کسی ممکنه بتونه بهمون کمک کنه. خب باید درخواست کنیم. و در مقام کسی که ازش کمک خواسته شده، اگر بتونیم، چرا کمک نکنیم؟ فقط چون اون دیگری هر هفته به یاد ما نبوده؟

‏دلم میخواست بدون هم نتونیم، نه اینکه من نتونم و تو بتونی.

یه تفکر اشتباه رایج درباره‌ی ترمیم زخم‌ها و تروماهامون وجود داره که فکر میکنیم روزی میرسه که همه زخم ها در روانمون پاک میشه جوری که انگار نه انگار هیچوقت زخمی وجود داشته یا درد و رنجی در درونمون بوده!
اما حقیقت شفای روانمون این نیست که بتونیم درد رو حذف کنیم!
بلکه واقعی‌ترین نوع بهبود، اینه که یاد بگیری
چطور درد رو در دل جریان زندگیت جا بدی،
بدون اینکه اون درد، تو رو متوقف کنه!

تا اینجای زندگی با چای دووم آوردیم
از این جا به بعدشم میتونیم .️.

♡

امروز 26 June، روز بخشیدنه…
ولی…
گاهے دلیل اینڪہ نمیتونیم یہ نفر رو ببخشیم اینہ ڪہ نمیتونیم خودمون رو ببخشیم!
چون یہ روزے ..
یہ ساعتی،.
حتے بیشتر از خودمون بہ اون آدم اعتماد ڪردیم و ازش انتظار داشتیم!
در واقع ما حماقت خودمون رو نمیتونیم ببخشیم و فراموش ڪنیم.
اصل ماجرا اینجاست…

ما نسل خسته‌ای هستیم که یاد گرفتیم آرزوهامون رو سانسور کنیم، تا بتونیم با حداقل‌ها زنده بمونیم.
ما بار دردهای حل‌نشده‌ی نسل قبل رو کشیدیم و جرات نکردیم حتی بگیم «خسته‌ایم» تا مبادا بگن ضعیفیم.

‏ولی دوست اصلیت همونیه که میتونی بدون ادا وسط بدبیاریت بهش زنگ بزنی و بگی گند زدم و اونم بگه پاشو بیا ببینیم چه خاکی میتونیم بریزیم سرمون.

بعضی اوقات نمیخوایم حالمون خوب بشه، چون دردمون اخرین نقطه ی اتصالیه که میتونیم بخاطرش با خاطراتمون و گذشتمون داشته باشیم.

“We need to learn to love ourselves first, in all our glory and our imperfections. If we cannot love ourselves, we cannot fully open to our ability to love others or our potential to create.”

ما باید یاد بگیریم که در ابتدا خودمون رو با همه ی زیبایی ها و نواقصمون دوست داشته باشیم.
اگر ما نتونیم خودمون رو دوست داشته باشیم، نمی تونیم به طور کامل توانایی خودمون رو برای دوست داشتن دیگران بذاریم یا پتانسیل خلق عشق رو نمیتونیم داشته باشیم.