کنار هم که بودیم حرف‌هامون تمومی نداشت؛ از شعر و کتاب شروع می‌کردیم، می‌رسیدیم به فلسفه و عرفان، از موسیقی و هنر آسمون ریسمون می‌بافتیم، می‌رسیدیم به تحلیل تاریخ، گاهی بی‌هوا می‌رفتیم سراغ مرور خاطرات کودکی و آدم‌هایی که یه‌ جایی توی گذشته جا موندن. حرف‌هامون مثل رود جاری بود؛ بی‌توقف، بی‌قید، بی‌دغدغه‌ی زمان. گاهی با یک جمله‌ی ساده، ساعت‌ها گرم صحبت می‌شدیم، گاهی یک نگاه کافی بود تا فکر هم رو بخونیم. الان اما همه‌ی حرف‌ها سنگینی می‌کنه روی دلم، تکرارشون می‌کنم و انگار توی دیوارهای خونه پژواک می‌شن، بدون شنونده. من هنوز از شعر شروع می‌کنم، به فلسفه و هنر می‌رسم، می‌خوام از خاطرات رد شم اما تو رو اونجا می‌بینم، جا می‌مونم از رفتن.

•
‏آدمـ تو زندگی به یه چیزایی احتیاج داره که تکرارشون تکراری نمیشه ..

「♡」

زندگیمون شده سریال، امروز خودشو میبینیم فردا تکرارشو...

‏آدم تو زندگی به یه چیزایی احتیاج داره ک تکرارشون، تکراری نمیشه...

نمازهایت را عاشقانه بخوان،حتی اگر خسته ای یا حوصله نداری،
قبلش فکر کن چرا داری نماز میخونی؟؟؟
آن وقت کم کم لذت میبری از کلماتی که تمام عمرداری تکرارشون میکنی.
تکرار هیچ چیز جز نماز در این دنیا قشنگ نیست.
هـرگـز نـمـازت را تـرک مـکـن
مـیـلیـون هـا نـفـر زیـر خـاک ،
بـزرگ تـریـن آرزویـشـان بـازگـشت بـه دنـیـاست
تـا سجـده کـنـنـد ... ولـو یـک سـجـده !

زندگیهامون شده یه سریال!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
امروز اصلیشو میبینیم فردا تکرارشو !!!

خیلی وقته دیگه توی دفتر خاطراتم چیزی نمینویسم
نه اینکه نخوام
نه اینکه نتونم
خیلی وقته دیگه هیچ اتفاق جالبی توی زندگیم نیس
شده مث یه فیلیم
که هر روز تکرارشو نگاه
نه نگاه که نه
هر روز تکرارشو بازی میکنم
و چه جالبه که نه من نه کارگردان نه هیچ کس دیگه ای سعی نمیکنه این فیلم روزمره رو تغییر بده
دلم تنگ شده
برای بچگی کردن(نه اینکه الان هفتاد سالمه)
برا اینکه دستمو بذارم تو سطل رنگ و بکشم روی دیوار سفید که تازه رنگش خشک شده...
و مامانم فقط اه بکشه و فک کنه:بچس دیگه...
خسته شدم از ادمایی که لاف بزرگیشان تا هفت اسمان میرود
ودلم تنگ شده...
کاش میشد دلتنگی را نوشت...