رها شو از خاطره ها..
غصه ها تو دلم زیاد..
هرچی که پابندت کردو ول کن.



. .

اسمم به گردنبند توست .
این جان من پابند توست .️
این جا هنوز دیوانگی .
بازیچه ی ترفند توست .
حتماً برید کاملش رو گوش کنید.️

•
باید چیزی باشد پابندت کند
که در گوشت بخواند نرو
آدمـ یک سال با دیوار هم حرف بزند
پنجره ‌وار دوستش خواهد داشت .️.


. .

آنچنان ناز نگاهت به دل من چسبید
از همان وقت به این حس تو پابند شدم
بعد روزی که چشیدم لب شیرین تو را
دکترم گفت دچار مرض قند شدم

#الهه_رضایی

‏وقتی مامان اصرار داره ازدواج کنم چطوری بهش بگم که من دیگه نمی تونم پابند یه نفر باشم!

باید چیزی باشد
پابند ات کند
که در گوشت بخواند: نرو!
آدم یک سال با دیوار هم حرف بزند
پنجره ‌وار دوستش خواهد داشت...

#عشق_یکطرفه
دلم را پیش خود پابند کردی ولی گفتی تو یک دنیای دردی

غرورم را شکستی بی تفاوت برو فکر کن همیشه خیلی مردی

چه متن قشنگیه !

قوی کسی است که,
نه منتظر میماند کسی خوشبختش کند،
و نه اجازه میدهد کسی بدبختش کند!!
هر گاه زندگی را جهنم دیدی,
سعی کن پخته از آن بیرون آیی...
سوختن را همه بلدند!!
زندگی هیچ نمیگوید, نشانت میدهد!!
با زندگی قهر نکن... دنیا منت هیچکس را نمیکشد...
یکی رفت و،
یکی موند و،
یکی از غصه هاش خوندو
یکی برد و،
یکی باخت و،
یکی با قسمتش ساختو
یکی رنجید،

""یکی بخشید""

یکی از آبروش ترسید
یکی بد شد،
یکی رد شد،
یکی پابند مقصد شد
تو اما باش،
"""خدا اینجاست...!!
با خود عهد بستم که به چشمانم بیاموزم،
فقط زیبائی های زندگی ارزش دیدن دارد،
و با خود تکرار می کنم که یادم باشد،
هر آن ممکن است شبی فرا رسد،
و آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد،
پس هرگز به امید فردا "محبت هایم را ذخیره نکنم "،
و این عهد به من جسارت می دهد که به عزیزترین هایم ساده بگویم :
خوشحالم که هستید....

:)

رنگ چشمش را چه میپرسی ز من
رنگ چشمش کی مرا پابند کرد
آتشی کز دیدگانش سرکشید
این دل دیوانه را دربند کرد

من چه میدانم سرانگشتش چه کرد
در میان خرمن گیسوی من
آنقدر دانم که این آشفتگی
زان سبب افتاده اندر موی من

فروغ

به تو خو کرده ام، مانند "سربازی" به "سر بندش"
تو معروفی به دل کندن... مونالیزا به لبخندش

تو تا وقتی مرا سربار می بینی، نمی بینی-
درخت میوه را پُر بار خواهد کرد پیوندش

به تو تقدیم کردم از همان اول، دلت را زد
بهای شعرهایم را بپرس از آرزومندش

به دنیا اعتباری نیست، این حاجی بازاری
نه قولش قول خواهد شد، نه پا بر جاست سوگندش

گریزی نیست جز راه آمدن با مردم پابند
همیشه کفش تقدیرش گره خورده ست با بندش

به غیر از رفتنت چیزی اگر هم بوده، یادم نیست
چنان شعری که میماند به خاطر آخرین بندش

چه حالی داشتم با رفتنت؛ سر بسته می گویم
شبیه حال مردی شاهد اعدام فرزندش...