تو با کدام زبان صدایم میزنی
سکوت تو را لمس میکنم
به من که نگاه میکنی
به لکنت می افتم
زبان عشق سکوت میخواهد
زبان عشق واژه ای ندارد
غربت ندارد
حضور تو آشناست
از ابتدای تاریخ بوده است
در همه زمانه ها خاطره دارد
تو با کدام زبان سکوت میکنی
میخواهم زبان تو را بیاموزم🤍.

.نزار قبانی

تویی که پا به پام تا ایستگاه مترو اومدی حقته باهام تو ماشینم لم بدی
تویی که توغصه هام همدرد بودی لیاقت این رو داری که وقت شادی کنارم باشی
تو که توی مسیر پیشرفت باهام همقدم بودی باید توی جشن های پیروزیمم باشی
من ی دیوار بلند کشیدم بین خودمو این آدما
اونی که این حصار وشکست خودش رو بهم رسوند تو بودی
اونایی که وقت غمم پیچیدن به بازی، حتی لیاقت برداشتن یدونه موزم ندارن
اصلا میدونی چیه؟
تو همونی هستی که شاعر میگه

«وقتی همه کور بودن تو کردی بهم توجه...»


.࿐

برای قلبم چه طرحی بریزم
تا عاشقت نباشد؟
لبانم را چه بیاموزم
که تو را نبوسد
و طاقتم را
که دندان بر جگر بگذارد؟
به شعرم چه بگویم
که منتظرم باشد تا بعد؟
و حال آنکه روزی که تو را نبینم
بی نهایت است...



..

‏کاش یه دانشمندی بیاد روی من تحقیق کنه بفهمه چرا من از "شیر" و "موز" متنفرم ولی عاشقِ شیرموزم

بهترین معلم دنیا هم که باشم،
چه سود؟!
وقتی نمی توانم
"دوست داشتن" را
به تو بیاموزم ...

.

- در پرده‌یِ دل خیالِ تو ، رقص کند
من رقصِ خوش از
خیالِ تو آموزم..

#مولانا

.بگو دوستم‌ داری‌
تا شعرهایم‌ بجوشند
.و واژگانم‌ الهی‌ شوند
عاشقم‌ باش‌ تابا اسب‌
.به‌ فتح‌ِ خورشید بروم‌
دل دل نکن‌ این‌ تنها
فرصت من‌ است‌
تا بیاموزم‌ و
بیافرینــم
عشق را

آموزگار نیستم
تا عشق را به تو بیاموزم
ماهیان نیازی به آموزگار ندارند
تا شنا کنند
پرندگان نیز آموزگاری نمی خواهند
تا به پرواز در آیند
شنا کن به تنهایی
پرواز کن به تنهایی
عشق را دفتری نیست
بزرگترین عاشقان دنیا
خواندن نمی دانستند.

(نزار قبانی)

سلام خوبترین اتفاق هر روزم
سلام مصرع آغاز شعر امروزم

همیشه حال دلم خوب می شود با تو
به رقص می آید شعر و از تو پر سوزم

به عشق دیدن تو زنده می شوم هر روز
و از نبودن تو مثل شعله می سوزم

عجیب نیست که بعد از هزار سال هنوز
به قاب عکس قشنگ تو چشم می دوزم

کلاس درس تو باشد رفوزه خواهم شد
تو آن معلم و من هم که دانش آموزم

دوباره آمده بودی به خواب من دیروز
هنوز مست همان خواب خوب دیروزم

بیا دوباره بگو اتفاق می افتی
بیا بهانه خوب شروع هر روزم

من مایلم چیزهای جدیدی بیاموزم زیرا همه چیز را نمی دانم. مایلم مفاهیمی قدیمی را که دیگر کاربردی برایم ندارد، دور بریزم. مایلم بتوانم به موقعیت های ناخوشایند بگویم: «من دیگر نمی خواهم این وضعیت را ادامه دهم.» من می دانم که قادرم رشد کنم. نه اینکه شخص بهتری شوم، چون این بدان معناست که به اندازه ی کافی خوب نیستم، اما می توانم بهتر از اینکه هستم بشوم.

رشد و تغییر هیجان برانگیز است، حتی اگر انجام آن برایم مشکل باشد.
آنچه در این لحظه مهم است، انتخاب، فکر، باور و حرف های کنونی شماست. که افکار و کلمات آینده تان را خلق می کند. افکارتان تجارب فردا، هفته ی بعد، ماه بعد و سال بعدتان را شکل می دهد.

" لوییز هی "