.
بعضی وقت‌ها
تموم دردها و بغض‌ها و فریادها
فقط تو یه کلمه جا میشه
"باشه"...

نمی‌شود که فقط بجنگی و تلاش کنی و وسط بمباران مشکلات دوام بیاوری و با یک حفره‌ی خالی در قلبت راه بروی و زندگی کنی! نمی‌شود که از درون احساس فقدان داشته‌باشی و از بیرون آرام و خونسرد به نظر برسی. نمی‌شود که در قبال عمیق‌ترین زخم‌ها و نیازهای وجودی‌ات پاسخی دریافت نکرده‌باشی و بهبود نیافته‌باشی و فراموش کرده‌باشی و به حواشی دلخوش شده‌باشی.
تا کجا می‌توان سرسپرده و تسلیم شرایط بود و طغیان نکرد و فریاد نزد؟
بالآخره یک‌جایی کم می‌آوری و صبرت تمام می‌شود و  سد دفاعی اندوهت می‌شکند و تمام بغض‌های فرو خورده‌ات را درست در جایی که هیچ‌کس فکرش را نمی‌کند می‌شکنی و به وسعت اقیانوس بی‌اختیار هق‌هق می‌کنی و اشک می‌ریزی و فریاد می‌زنی ...
ما چه می‌دانیم در دل آدم‌ها چه می‌گذرد؟!

#نرگس_صرافیان_طوفان

دیگه نمیشه کسی رو جدی گرفت، کسی انقدر واقعی نیست که بمونه، کسی انقدر شبیهت نیست که بتونی از بغض‌هات واسش بگی، کسی هم انقدر دوستت نداره که از جهان نترسی، این دیار از درون خالی شده.

کاش؛
در پایان این بغض‌ها، خستگی‌ها و اندوه‌ها،
چیزی باشد
که ارزش این همه دوام آوردن را
داشته باشد.

از دور بغلت می‌کنم، آروم و بی‌صدا، دست‌هام رو مثل یه حصار دور تنت می‌پیچم، که مبادا تیکه‌تیکه‌های قلبت از هم بپاشه. سرم رو نزدیک گوش‌ت می‌آرم، زمزمه می‌کنم: غصه نخور‌ی‌ها، همه چی درست می‌شه. شاید باورش سخت باشه، شاید این جمله‌ها مثل مرهمی باشن که روی زخمِ عمیقت جواب نمی‌ده. می‌دونم، هر شب با اشک‌هایی که نمی‌ریزی خفه می‌شی و هر روز رو با یه لبخند خالی از دل، می‌گذرونی. ولی یک روز می‌رسه، همون روزی که فکر می‌کنی هیچ‌وقت نمی‌آد، همه‌ی این غم‌ها، این بغض‌ها، توی خاطراتت محو می‌شن. اون روز، همین لحظه‌های شکستگی برات می‌شه یه نشونه، که چطور توی تاریک‌ترین شب‌ها هم خودت رو نگه داشتی.

جایی نوشته بود:
«تمام آدم‌ها با غم‌هایی درگیرند که شاید هرگز بر زبان‌شان نیاورند؛ و همان غم‌های ناگفته تبدیل به بغض‌های گاه و بی‌گاه، اشک‌های ممتد، خشم، انزوا و سکوت میشوند.»

به گمانم تمامِ آدم‌ها با غم‌هایی درگیرند که شاید هرگز بر زبانشان نیاورند و همان غم‌های ناگفته تبدیل به بغض‌های گاه‌و بیگاه، اشک‌های ممتد، خشم، انزوا و سکوت می‌شوند..

بین خودمون باشه ولی تو همون بغضِ وسط خنده‌هامی...

ته‌ مانده‌ ے بغضِ غریب فصلِ پاییزم
آنقدر سنگینم که در آذر نمی‌گنجم!
#مریم_ناظمی

✿ کپشن خاص ✿

شبیهِ کودکی پیش رفیقانش زمین خورده
درونم بغضِ بی رحمی ست ، اما کم نیاوردم ..
..
#سید_سعید_صاحب_علم