این نوشته صادق هدایت یه درس بزرگه برای هممون:

یادم باشد
که تنهاییم را برای خودم نگه دارم،
و بغض های شبانه ام را
برای کسی بازگو نکنم.
تا ترحم دیگران را
با اظهار علاقه اشتباه نگیرم.
یاد من باشد
که فقط برای سایه‌ام بنویسم..

آیا تمایلی برای ادامه دادن دارم؟ خیر
‏آیا خایه‌ی پایان دادن دارم؟ خیر
‏آیا میدونم دارم چه گوهی میخورم؟ اینم
خیر

که رشک برد فرشته از پاکی ما
که بگریزد دیو ز بیباکی ما
آن‌وقت می‌توانستیم
به این موضوع و موضوعات دیگر
این‌قدر بلند‌بلند بخندیم
تا همسایه‌هامان از خواب بیدار شوند...

حسین پناهی
اشعارکوتاه.

. .

حس می کنم یه لایه‌ ی نازک شیشه‌ ای
هستم که هر لحظه امکان داره بشکنم...!

گاهی اوقات دلم می‌خواهد در تاریکی گم بشوم. از خودم می‌گریزم. از خودم که همیشه مایه‌ی آزار خودم بوده‌ام. از خودم که نمی‌دانم چه می‌کنم و چه می‌خواهم.

• فروغ فرخزاد / نامه به پرویز شاپور

پسر همسایه‌مون ۱۸ سالشه ماهی۷۰میلیون تومن درآمد داره..
ازش پرسیدم تو این شرایط اقتصادی و با این سن وضعت چطور اینقد خوب شده ببین تو چت چی گفته؟

امروز خیلی با لاک پشت هم‌ذات پنداری میکنم. یک موجود خیلی نرم و آسیب پذیر که یه لایه‌ی بیرونی زمخت داره که ازش مراقبت میکنه و وقتی میترسه میره توش قایم میشه.
‏امروز لاک پشتم.

ساعتی دقیق‌تر از ساعت خدا نیست.
آن‌قدر دقیق است که در سایه‌اش همه‌چیز  سر موقعش اتفاق می‌افتد.
نه یک ثانیه زودتر، نه یک ثانیه دیرتر.....


. .

من دیگه توان سرمایه‌گذاری عاطفی، ساختن چیزی و بعد کنار اومدن با نابودیش رو ندارم‌...

. .

اونجا که مجتبی کاشانی میگه:

یک روز رسد غمی به اندازه‌ی کوه
یک روز رسد نشاط اندازه‌ی دشت
افسانه‌ی زندگی همین است عزیز
در سایه‌ی کوه باید از دشت گذشت!