خیلی‌هایمان با یک حرف، به قدر هزار حادثه‌ی مرگبار، زخم برداشته‌ایم و با یک نگاه بی‌ملاحظه‌ی تحقیرکننده، انگار که بلندمان کرده‌اند و از فاصله‌ی چند هزار متری محکم به زمینمان کوبیده‌اند و شکستن که هیچ، خرد شده‌ایم!
ما آدم‌ها تنها گونه‌ی زنده‌ی زمینیم که در نهایت تمدن و حفظ ظاهر انسانی، به وحشیانه‌ترین صورت‌های ممکن، روح و روان و شخصیت همدیگر را دریده‌ایم و نابود کرده‌ایم و جالب اینکه هنوز سرپاییم، باهم دست می‌دهیم و به هم لبخند می‌زنیم و همزیستی ظاهرا مسالمت‌آمیزی هم باهم داریم...

#نرگس_صرافیان_طوفان

بیا در غروب آخرین سه شنبه سال برای گردگیری افکارمان آتشی بیافروزیم
و کینه ها را بسوزانیم و زردی خاطرات بد را به آتش
و سرخی عشق را از آتش بگیریم
و آتش نفرت را در وجودمان خاموش کنیم..️

نفس بکش؛
عمیق، آرام، شادمان،
بگو غم رد شود؛
که قلبت آرامگاه اندوه نیست.
-نزار قبانی.

چارلز بوکفسکی یجا میگه؛
ما برای ادامه دادن
هیچکسی را نداریم جز خودمان...
با گذشت زمان یه روز میفهمی تو دنیای واقعی ۹۰درصد آدمای اطرافتون از خوشحالی و موفقیتتون خوشحال نمیشن...
یاد میگیری چطور تنهایی ادامه بدی...
با وجود تمام کارایی که براشون کردی، یه روزی میرسه که بیشترشون ناامیدت میکنن
در نهایت همه ما هم روزی به این حقیقت میرسیم که نمی‌تونیم به هیچ‌کس جز خودمون تکیه کنیم...
شاید غم انگیز باشه، ولی همه یه روز با تمام وجود این واقعیت رو درک میکنن که" هیچ چیز "از "هیچ کس" بعید نیست...

همه ما دو نفریم
خودمان و کسی که در
بند بند وجودمان زندگی می کند ...!

یا فَرْحَةُ یَعقوبُ بیوسفْ؛مُرِّی بنْاْ...!

ای شادمانیِ یعقوب ز بازگشت یوسف؛
سری هم به ما بزن...!

چارلز بوکوفسکی یه حرفی میزنه که باید سرمشق زندگیمون قرارش بدیم؛ میگه که:

«باید خودمان نوری بر تاریکیمان بتابانیم؛ این را هیچ‌کس دیگری برای ما انجام نخواهد داد...»
در نهایت ما تنها ناجی خودمونیم ..️

با این جمله ی آلن دو باتن موافقین؟
"وقتی خودمان را به اندازه کافی دوست داشته باشیم، می‌توانیم به راحتی به درخواست غیرمنطقی دیگران بگوییم نه ؛ آن‌وقت دیوانه‌وار سعی نخواهیم کرد همه را راضی نگه داریم."

اگر چه روزهای سخت می گذرند، اما
سختی بعضی از روزها
تا همیشه در وجودمان خواهد ماند...

همون جایی که سعدی میگه:
بگذشت و چه گویم که چه بر من بگذشت...

اهل شعرم
اهل تنهایی و درد . . .
پیشه ام فریاد است
کاسبم ؛ کاسب دل . ‌ . .
صادراتم شادی ؛ وارداتم غم و درد
دوستانی دارم سردتر از سردی برف
گاه گاهی یخشان میشکند . . .
گاه گاهی دلشان می سوزد . . .
ولی از روی ترحم !
سرزمینی دارم مردمانش همه دوست
ولی از روی ریا . . .

#سهراب_سپهری